Hoofdstuk O1 (Jordan)

Ik legde de krant neer. Hier wil ik meer over weten! Ik ben altijd al geïnspireerd geweest door de verhalen van de Titanic. Dit kan nog eens een mooi artikel worden voor het tijdschrift. Ik nam de telefoon en belde mijn baas "Paul, Jordan hier. Ik heb misschien iets interessants wat in uw tijdschrift kan!" "Jordan je bent ontslagen. Je werkt niet meer voor ons. Ga verder met je leven en stop met ons te bellen, omdat je weer een interessant artikel hebt." Ja, je ziet het goed: ik ben ontslagen. Ik had een uit de hand gelopen ruzie met Thomas, een van de andere redacteurs. Ik heb hem een gebroken arm en een aantal gebroken ribben gegeven. Mijn baas heeft me geen kans meer gegeven om het uit te leggen, het was al eerder gebeurd met een andere collega. Ik kan aggressief zijn op dagen wanneer ik een rothumeur heb. "Mag ik aub niet nog een keer mijn dienst bewijzen, dit kan nog eens een interessant verhaal worden! Ik kan het ook nog altijd aan onze grote concurrent vragen..." "Oké dan omdat ik nog altijd het beste bedrijf wil runnen. Dit is je laatste kans. Hierna zoek je maar een andere baas. Ik neem je niet meer aan, en dat weet je zelf ook. Je hebt je kansen verspild Jordan." Ik sprong bijna een gat in het plafond. "Yes! Dank je Paul! Mag ik een van de redacteurs lenen? Ik kan het echt niet alleen!" Ik hoorde een zucht aan de andere kant van de telefoon en een akelige stilte. De baas moest er even over nadenken. "Ok wie heb je misschien in gedachten?" waren zijn verlossende woorden. Ik moest niet lang nadenekn over wie ik in mijn team wou voor dit hopelijk legendarische verhaal. "Ik zou Sam wel voor een paar dagen willen lenen." Sam is mijn maatje altijd geweest op het kantoor. Hij heeft ook een heel interessant familielid, die mij misschien bij de zoektocht kan helpen. "Oke is in orde voor mij. Ik wens je veel succes met je verhaal. Ik ben al benieuwd." En toen legde hij de telefoon neer. Ik toetste een ander nummer in.

"Sam? Met Jordan." Hij wou iets zeggen, maar ik gaf hem geen tijd. Hij moest dit echt zo snel mogelijk weten. "Kan je aub zo snel mogelijk komen naar mijn huis. Je moet me helpen met een artikel" "Maar je bent toch ontslagen en ik heb vandaag mijn vrije dag! Kan dit echt niet op een ander moment?" "Niks te maaren. Ik heb je NU nodig! Dit is mijn laatste kans voor een legendarisch artikel in het tijdschrift. Dit kan nog eens interessant worden, hoop ik" "Wacht", zei Sam. Je bent niet eens zeker of het iets zal worden?" "Klopt," zei ik. "Maar als het verhaal klopt, kan dit geweldig worden." Een pauze aan de andere kant van de lijn. Het is wel te begrijpen, ik werk niet meer voor hun en het kan een grote flop worden. Even later werd de stilte doorbroken "Allee, alleen omdat je een beetje een vaderfiguur voor me bent, wil ik je wel de kans geven. Ik hoop dat het legendarisch wordt. " "Je bent mijn held, Sam! Ik geef je wel een biertje of twee wanneer we met het verhaal klaar zijn." "Ik houd je daaraan!", zei Sam. "Ben je mij niet nog meer biertjes verschuldigd wanneer je nog voor ons werkte. Hij had wel gelijk. "Oké oké, het zullen er meerdere zijn. Ik heb nog een vraagje voor jou. Heette je overgrootmoeder niet Emily Spedden?" "Ja..." "Goed om te weten, ik zal ze mogelijk nodig hebben voor mijn artikel!" Sam klonk verrast aan de andere kant van de lijn. Hij zal de krant nog niet hebben gelezen. "Waarover heb je haar nodig????" "Ik leg het je wel uit wanneer je hier bent. Kom nu onmiddelijk!" "Oké oké, ik kom, maar mag ik me even aankleden? Het is nog maar 9u 's morgens, ik ben net wakker..." Was nog niet zo een slecht idee, ik zou ook even snel de douche moeten instappen. "Oké, zie ik je over een uurtje dan?", vroeg ik. "Moet geen enkel... " Hij kon de zin niet afmaken, want ik was er sneller bij " Dan zie ik je dan!", onderbrak ik hem en legde de telefoon neer.