|| 24

Dylan was de dag erna pas vertrokken toen Stephen belde dat hij onderweg was. Ik was al vergeten dat ik we samen gingen koken en dus was ik nu aan het wachten op Stephen, die boodschappen deed en dan door komt naar hier.

*ding-dong*

Een kleine zucht verlaat mijn lippen en ik wandel naar de voordeur. Wanneer ik de deur open doe, kijk ik in een paar stralende maar met wallen omrande ogen en krijg een vlinderlichte kus op mijn lippen. “Dag lieverd.” Ik glimlach en laat Stephen verder mijn appartement inlopen, waar hij de boodschappen uit de tas haalt en ze allemaal op het aanrecht zet. Worteltjes, champignons, gehakt, ajuintje, tomatenstukjes, tomatenpuree en natuurlijk spaghetti ’s. Hmmm zalig.
Ik begin de worteltjes te raspen terwijl Stephen de ajuin kuist en ik denk terug aan gisterenavond, waardoor een zucht over mijn lippen rolt. “Scheelt er iets lieverd?” Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip. “Wat was dat met die weddenschappen?” Stephen zijn gezicht verhard even en moest ik niet net naar hem kijken had ik niet eens de overgang van bezorgd, naar boos en terug naar lief gezien hebben. “Maak je daar geen zorgen over, toen we 16 – 17 jaar waren, hielden ik en Timothy wedstrijden om ter meest drinken en daar kan Dylan niet zo goed tegen, toen al niet en nu zo te zien ook niet. Gelukkig dat we er mee gestopt zijn.” Stephen drukt een kus in mijn haren en even bijt ik op mijn lip, wie moest ik nu geloven? Mijn beste vriendin of mijn vriendje die voor mij spaghetti stond te koken?
Ik besluit om er niet verder op in te gaan en voor nu maar op mijn vriendje te vertrouwen. Zelfs al had Dylan gelijk over de weddenschappen, Stephen is ouder en volwassener nu, hij zal wel met zo een weddenschappen gestopt zijn. Na een uurtje koken en gezellig te babbelen, opent Stephen een flesje wijn en begin ik de tafel te dekken. Ik zet in het midden van de tafel, tussen de twee borden, een kaarsje en glimlach wanneer Stephen achter me komt staan en zijn arm rond mij heen slaat. Zijn hoofd ligt op mijn schouder en beide kijken we glimlachend naar de tafel, waarna hij mij mijn glas wijn aangeeft. “Het eten is klaar hoor.” Zegt hij, waarna ik nog een kus op mijn haren voel en daarna losgelaten wordt. Ik zet mijn glas wijn, net zoals Stephen, op tafel en volg hem dan naar de keuken, om de kom met pasta mee te nemen.
Na gezellig te eten, zetten we ons samen met, een nieuw, glaasje wijn in de zetel en ik nestel me volledig tegen Stephen aan, waarna hij begint te zappen, tot we een filmpje tegen komen die ons beide wel aanstaat. Stephen slaat zijn arm om me heen en een gelukzalige zucht verlaat mijn mond. Dit zou ik wel gewoon kunnen worden.