Einsam

Valerien pov.: Het concert was goed zoals ik altijd al wist. Hoe geweldig ik Bill ook vind, hij heeft me gekwetst. Ik loop door de gangen. Waar is Elien? Ik kijk om me heen maar kan ze nergens vinden. Opeens bots ik tegen iemand op...
:Haj toch kan je niet uitk...: Ik maak mijn zin niet af. Bill. :Valerien: zegt Bill verschrokken. Hij rijkt een hand naar me, maar neem deze niet aan. :Gaat het? He..heb je pijn?: vraagt hij. Ik ben ondertss al opgestaan. Ik zeg niets. Ik weet het ik ben koppig!
Bill pov.: Ik kijk haar aan in de hoop dat ze tenminste IETS zou zeggen. Ik fluistere nogmaals haar naam: Valerien, bitte: :het concert was goed: Ze loopt weg. Mijn hart versteent, mijn lichaam verstijft. Niks. Niks kan ik doen dan haar gewoon zien weglopen. Geen blik naar mij. Het liefst zou ik willen schreeuwen maar het gaat niet. Ik ben leeg. Leeg vanbinnen.
Tom pov.: De laatste handtekening. Ik loop naar de kleedkamer. Ik schrik. :BILL!: Hij zit in elkaargezakt op de grond. :Bill wat scheelt er?: Het enige wat hij kan uitbrengen is Valerien. Wat heb ik aangericht? Ik heb mijn broertje zo een pijn gedaan.
Valerien pov.: Ik loop weg. Ik kon toch niets anders zegge. Ik had een krop in mijn keel. Hah, waar is Elien nu toch? Ik klop op de edeur van de kleedkamer. :Ja: Ik open de deur. :Hah, jou had ik niet verwacht. Alles goed?: Gustav. Natuurlijk die was er ook nog. :Ja, alles goed, maar weet je mss waar Elien is? Een vriendin van mij, half lang blond haar, ongeveer zo groot?: Ik hou mijn hand om haar lengte te tonen. :Nee, maar Georg ook niet.: Hij sluit de deur en helpt zoeken.
Ik open de deur van de opbergkast. Elien en Georg vallen voor mijn neus op de grond. Gustav komt aanrennen en ligt plat van het lachen. Elien en Georg zijn knalrood. Ik hef één wenkbrouw ophoog en kruis mijn armen. :Ik kan begrijpen dat je hier wilde komen werken.: Ze staan o. :Danke Gustav om te helpen zoeken.: Hij zegt dat het graag gedaan is en wilt me een kusje op mijn wang geven maar buig mijn hoofd weg. :Sorry: zegt hij. :Het ligt aan mij.: Ik leg niets uit want hij snapt dat toch niet.

Valerien pov.: Elien heb ik per chance van Georg kunnen wegtrekken. En nu zitten we op de trein terug naar huis. Er wordt niet veel gezegt. Ik voel me echt niet goed wat ik tegen Bill hebt gezegt.

Elien pov.: Waarom oh waarom kon ik niet bij Georg blijven ocharme ik! Maar nog meer spijt voor Val. Ze is er totaal niet bij met haar gedachten. :Valerien..Val!...Joehoe VALLL!!!:

Valerien pov.: :Huh wat! Brand?!: ch jong, nee.: zegt Elien :Als je het je zo aantrekt, ga dan naar Bill. Wees niet zo koppig!:

Ze heeft waarschijnlijk wel gelijk. Wat moet ik doen...

Bill pov.: Ik zit in de tourbus opweg naar Nederland. Ik wil zo graag optreden, dan vergeet ik mijn probleem even. dat probleem dat valerien heet.
Ogen sluiten. En ik voel me rustig in slaap vallen.



***TIJDSPRONG***

Georg pov.: Ik ben een berichtje aan het sturen naar Elien. Mèh wat een sjiek meisje is dat toch. Ik moet gewoon contact blijven houden. Voila, verzenden. Ik kijk wat uit het raam. We zijn opweg naar Portugal. Bill zegt niet veel meer sinds we in Belgie zijn geweest. Arme jong. Maar we gaan vanavond eens flink wat gas geven. Dan komt alles weer goed. Hij houdt zich recht dankzij de fans.

Bill pov.: Omg wat een hard geschreeuw! We staan klaar om op te komen. Maar ik voel me zo wankel. :Bill gaat het wel?: vraagt Tom bezorgt. Ik knik. Ik wil per sé op dat podium staan!

David is met Tom aan het praten. Kom aan! Doe door we moeten direct on stage! Ik voel me echt niet goed. David: Bill je gaat niet dat podium op je bent ziek!: Ik kijk hem aan. Ik zie dubbel. Ik zeg ze dat ik het ga uitleggen aan de fans, maar ze houden me tegen. De tranen komen op. Ik weet niet meer wat ik heb.

Ik wordt naar huis gebracht. :Gaat het jongen: vraagt mijn mama. Ik kan niks zeggen. Ze beglijden me naar mijn bed. En ik huil mezelf in slaap.