Happening seven

'Mum!' roept mijn beste vriend over het hele vliegveld als hij mij en zijn moeder ziet staan. Wij zijn het kleine welkomscomité dat hem op staat te wachten. Hij is zes maanden op tour geweest. We hebben hem natuurlijk ontzettend gemist, maar morgen is hij jarig dus konden we zonder enige problemen zijn feestje plannen. Je wordt tenslotte maar één keer in je leven negentien.

Zodra mijn beste vriend bij ons was aangekomen had hij zijn moeder meteen in zijn armen genomen. Ze moest huilen en ik zag dat hij er ook moeite mee had. Ze pakt zijn gezicht en drukt kusjes op elk plekjes waar ze bij kan. Ze keurt zijn wenkbrauwpiercing duidelijk af door er niet eens naar te kijken.

'Piercings don't make you punk-rock, you know that, right?' plaag ik hem. Hij glimlach even naar me, en houdt zijn moeder nog even stevig beet. Zodra hij zijn moeder loslaat, loopt hij naar mij toe en trekt me in zijn armen.

'You know, not cutting your hair doesn't make you look like a pretty doll,' mompelt hij.

'I'm not cutting it because the hairdresser always...'

'Cuts of too much, I know, baby, you've told me.' Ik grinnik even en verberg mijn hoofd in zijn nek.

'Let's go home,' mompel ik na een tijdje. Zijn moeder pakt zijn koffer, die hij vrijwel meteen van haar over pakt, maar dat accepteert ze niet.

'Don't go,' smeekt mijn beste vriend me als ik op het punt sta om naar huis te gaan.

'But, I'm here tomorrow and...'

'I missed you, little one, please stay with me!' smeekt hij.

'I can't believe you're like... an adult.' Hij grijnst even, wetende dat ik toch wel blijf. Dus legt hij zijn handen op mijn heupen en trekt me naar hem toe. Hij laat zich achterover vallen en trekt mij op zich. Dan slaat hij zijn armen om me heen en sluit zijn ogen. Ik grinnik even, leg mijn hoofd dan comfortabel op zijn borstkas en val in slaap, boven op mijn beste vriend.


'Happy birthday,' mompel ik in de oor van mijn beste vriend als ik de volgende ochtend wakker word. Hij reageert niet op me, maar ik zie zijn oogleden even trillen, hij is duidelijk wakker. 'O my God!' gil ik hard. 'Wake up! The house is on fire.'

'First of all, you wouldn't have said happy birthday to me that calm if the house would be on fire and, most important, it would have been a lot hotter in here.' Ik grinnik even om wat hij zegt en hoe hij het zegt. Hij beweegt totaal niet, maar beweegt alleen met zijn mond om mij te vertellen waarom het huis niet in brand kan staan. Mijn lichaam ligt nog steeds op het zijne.

'You're right. Now get up. You have to get dressed! And were a suit, it's your birthday!' Hij grinnikt even en schudt zijn hoofd, wetende dat hij echt geen pak hoeft te dragen. Vervolgens staat hij op en verdwijnt in de badkamer. Ik laat mezelf even op zijn bed vallen en staar naar de foto van ons tweeën op zijn nachtkastje.