Hoofdstuk 88

Ik voel iets onder mij bewegen en open langzaam mijn ogen. Peter ligt naast me en is nog vredig aan het slapen. Ik schuif nog iets dichter tegen hem aan en begraaf mijn gezicht in zijn nek. Ik knuffel hem stevig, zover dat gaat, en neem zijn geur helemaal in mij op. Nu ik hier zo lig, merk ik pas hoe erg ik Peter heb gemist. Peter beweegt onder me en opent ook zijn ogen. “Hé beauty”zegt hij met zijn schorre ochtend stem. “Hé”zeg ik zacht en ga met mijn vingers over zijn blote borst heen. Toen ik vannacht aankwam zijn we daarna direct naar boven gegaan om te slapen want niet alleen peter maar ik was zelf ook moe. Peter was wel verbaasd dat ik opeens voor de deur stond maar vond het volgens mij ook wel leuk om mij weer te zien. “Ik heb je gemist”zegt Peter en ik kijk op zodat ik recht in zijn ogen kan kijken. “Ik jou ook.” Peter glimlacht en wrijft met zijn hand over mijn rug. “Ik had echt niet verwacht dat je zou komen.” “Ik had het ook niet gepland.” “Dat dacht ik al. Je klonk van de week echt heel down aan de telefoon.” “Ja, ik had die nacht niet zo lekker geslapen.” “Ik dacht dat je boos op me was of zo.” “Ik ben nooit boos op je Peet.” Na dat gezegd te hebben leg ik mijn hoofd weer op zijn borst en kijk naar zijn perfecte huid. Het blijft even stil tussen ons. Peter wrijft nog steeds met zijn hand over mijn rug en ik teken figuurtjes op zijn borst. “Peet”zeg ik en krijg een hmm terug. “Heb jij wel eens dingen gedaan waar je achteraf spijt van hebt.” “Ja natuurlijk.” “En zit je dan heel erg met die dingen?” “Uhm… Meestel wel even maar als ik er dan over na ga denken kom ik vaak tot de conclusie dat ik er toch niks meer aan kan veranderen. Je moet niet in het verleden leven Aim. Iets dat gebeurd is, kan je niet meer terugdraaien dus je kan er het beste niet mee zitten. Het leven gaat verder dus je moet het achter je laten en hopen dat je er iets van geleerd heb.” Ik val stil en blijf figuurtjes tekenen. Peter heeft gelijk. Ik moet Charlie los laten en niet meer naar om kijken. “Peet, vind je het goed als ik een tijdje in Engeland blijf.” Als ik in Engeland blijf dan is de kans heel erg klein dat ik Charlie tegenkom en kan ik wat meer tijd doorbrengen met Peter. “Natuurlijk mag je blijven. Dit is ook een soort van jou huis. Blijf zolang je wilt. Ik vind het echt niet erg. Dan kan ik lekker lang van je genieten. Ik kan je kusjes en knuffels geven wanneer ik dat wil en je dood kietelen.” “Zullen wij dat kietelen maar achterwegen laten.” “Nee dat vind ik nou het leukste.” “Ik niet.” “Ah dat is nou nog eens jammer.” Binnen een paar seconden heeft Peter mij op bed geduwd en zit letterlijk op me. Hij begint me te kietelen en ik gier het uit. Zoals ik al eerder heb gezegd: Peter kan mij op de meest random momenten laten lachen.