O48 • Let me go...

'Ik vond deze gluiperd rond neuzen op de zevende verdieping.' zei Filch die Draco hard naar voren duwde. Iedereen was gestopt met dansen en de muziek was opgehouden met spelen.
'Laat mij los!' sputterde hij woedend.
Filch negeerde hem en hield hem alleen maar strakker vast. 'Hij beweert dat hij was uitgenodigd voor uw feest.'
Draco opende zijn mond om iets te zeggen, maar ik weerhield hem daarvan. 'Dat is mijn schuld geweest. Ik had Draco in eerst instantie uitgenodigd, maar professor Slughorn wilde dat ik met Harry ging en ik was vergeten het Draco te vertellen.'
Draco keek mij voor enkele tellen aan. 'Dat klopt.' bevestigde hij mijn leugen.
'Wat deed je dan in in hemelsnaam op de zevende verdieping?!' vroeg Filch hem boos. Hij liet de blonde jongen met tegenzin los. 'Jij was rottigheid aan het uitspoken!'
'Nee, wij zouden elkaar daar ontmoeten zodat wij samen naar het feest konden gaan.' Mijn hoofd voelde warm aan en mijn hart bonkte als een bezetenen. Al dat liegen zou mij nog een hartaanval bezorgen. Ik keek even naar professor Slughorn die enkel knikte.
De deur vloog voor de tweede keer open, maar ditmaal was het Snape die binnen gelopen kwam. Ik zuchtte opgelucht.
'Zijn er problemen met mijn leerlingen?' vroeg Snape langzaam terwijl zijn blik op Draco viel. Hij keek hem dreigend aan.
'Nee, enkel een misverstand Severus.' zei Slughorn hem die uit zijn trance leek te zijn ontwaakt. 'Niks aan de hand.'
'Goed.' knikte Snape enkel. 'Malfoy, jij gaat met mij mee.'
Draco keek hem strak aan en knikte enkel waarnaar hij de man het lokaal uit volgde.
Slughorn leek zichzelf na enkele seconden weer te herpakken en klapte toen in zijn handen waarnaar hij zei; 'Goed, laten wij maar weer gerust verder feesten. Muziek!' En niet veel later klonk er weer muziek door de ruimte, gevolgd door leerlingen die weer verder begonnen te dansen.
'Waarom heb je hem uit de brand geholpen?!' vroeg Harry mij resoluut. Hij keek mij strak aan, wetend dat ik loog.
Ik begon zenuwachtig aan mijn jurk te friemelen. 'Hij is mijn vriend, Harry. Ik zou het zelfde bij jou hebben gedaan.'
Hij zuchtte luid. 'Ik ga eens uitzoeken wat hij werkelijk wel niet deed op de zevende verdieping.' mompelde hij waarnaar hij zich van mij af wendde en richting de uitgang liep.
'Waar gaat hij heen?' vroeg Hermione die samen met Neville bij mij was komen staan.
'Hij gaat achter Malfoy aan.' zuchtte ik. 'Blijven jij en Neville hier, dan ga ik hem achterna.' En zonder ook maar op een antwoord te wachten volgde ik de donkerharige jongen het lokaal uit.

'Harry, dit is een slecht id-' Ik hield abrupt mijn mond toen wij Draco en Snape in het vizier kregen. Harry duwde mij tegen de muur zodat ik onze verstop plek niet zou verraden en gluurde voorzichtig om de stenen wand.
'Ik had jouw hulp niet nodig, ik kon het prima zelf!' siste Draco zijn stem op een fluister toon. Ik maakte mijzelf voorzichtig los uit Harry zijn greep en gluurde samen met hem naar de twee gedaantes in de donkere gang.
De grotere gedaante, die vermoedelijk Snape was, duwde Draco tegen de stenen wand. 'Jij maakt er een puinhoop van, Malfoy. Jij en Winchester samen.'
'Zij hielp mij juist!'
'Zij is niet te vertrouwen, dat weet jij net zo goed als ik.' Snape zijn stem was laag en duister, hij bezorgde mij rillingen.
'Hij heeft mij gekozen! Ik kan dit prima alleen af!'
'Ik heb de onverbrekelijke belofte aan jouw moeder gedaan, dus of je het nou leuk vind of niet, mijn hulp zul je krijgen.' Hij liet Draco weer los en beende toen verder de gang door. 'Zorg in het vervolg dat je niet weer betrapt wordt.'