23/01/2015 - Inleiding Verhaal

Mijn naam is Eleanor en er zit een diep bewaard geheim verscholen in mezelf dat ik nog nooit aan iemand heb verteld: ik ben biseksueel. Of daar ben ik toch zo’n tachtig procent van overtuigd. Het probleem is dat de maatschappij een beeld heeft wat juist is, namelijk hetero zijn. Want uiteindelijk draait alles om nageslacht en mensen van hetzelfde geslacht kunnen niet samen voor nageslacht zorgen. En ik heb me eigenlijk tot nu toe altijd als een hetero gedragen. Het is pas recent dat de twijfels zijn opgedoken. Dat ik mezelf erop betrap dat ik ook soms naar meisjes kijk op de manier waarop ik ook naar jongens kijk als ik in hen geïnteresseerd ben. Ik heb het tot nu toe echter altijd onbewust genegeerd omdat ik mezelf ervan had overtuigd dat ik honderd procent hetero was. Maar dat ben ik dus niet. Het probleem bij mij is echter dat ik niet snel verliefd word. Ik voel me wel aangetrokken tot mensen, maar échte verliefdheid? Nee. Dat heb ik nog maar zelden meegemaakt. De twijfels die de laatste tijd steeds vaker door mijn hoofd spoken brachten me ook terug naar mijn verleden. Ik herinner me nog levendig mijn eerste – en tevens enige – relatie. Het was een relatie met een jongen die na enkele maanden op de klippen liep omdat we toch niet echt voor elkaar gemaakt leken te zijn. In het begin was ik wel verliefd en zijn kussen maakten altijd bepaalde gevoelens in me los maar nu zijn die verdwenen, uit mijn lichaam gefilterd. En ooit heb ik ook eens een meisje gekust, en die kus maakte net dezelfde gevoelens los als de kussen van die ene jongen. Het is pas echter nu dat ik dat ten volle besef en aan mezelf durf toe te geven. En ik ben ook tot het besef gekomen dat het voor mij totaal niets uitmaakt of ik met een meisje of een jongen eindig. Als ik maar gelukkig ben.