Chapter 4 ~ At the boat

Chloë POV


We zaten nog een tijdje naast elkaar zonder iets te zeggen. Ik hoorde voetstappen naar ons toe komen. Angelique stond snel op en zei nog snel tegen me: "het was fijn je gesproken te hebben Chloë" Ik knikte en zei: "Insgelijks"
Toen ik me omdraaide, zag ik Tobias achter me staan, maar hij keek niet naar mij. Hij keek kwaad naar Angelique, die bang werd. Waarom zou ze zo bang voor hem zijn? En waarom keek Tobias zo kwaad?
Ze liep snel weg en Tobias kwam naast me zitten.
"Wat wilde ze van je?" vroeg hij. Ik hoorde aan zijn stem dat hij boos was, dus ik antwoorde voorzichtig: "Ze vroeg hoe ik je kende"
"En wat antwoorde je?" "Dat ik je heb ontmoet op het station" antwoorde ik weer. Het leek wel een kruisverhoor. "Waarom wil je dat zo graag weten?" vroeg ik nu. Hij gromde wat. "Wil je het alsjeblieft vertellen?" Hij keek me even aan en zijn blik werd zachter. "Goed" zei hij.
"Zij heeft mijn moeder en mijn zus vermoord" zei hij zacht. Ik probeerde hek aan te kijken, maar hij keek weg. Hij moest moeite doen om niet te huilen. Ik trok hem voorzichtig in een knuffel. Hij schrok er een beetje van, maar hij werd er wel rustig van. Ik liet hem een beetje los en bleef tegen hem aan leunen. We keken samen een tijdje naar de zee, tot hij opstond.

Tobias POV

Ik stond op. Ik was nogal in de war. "Ik ga even uhm kijken of ik Ron ergens mee moet helpen" zei ik tegen Chloë. Een zwak excuus, maar ze knikte en keek weer naar de zee. Toen ik achter haar langs liep, drukte ik een kus op haar kruin. Een klein glimlachje kwam op haar gezicht, maar ze keek niet naar me. Ik liep weg. Toen ik aan de andere kant van de boot was, zag ik Angelique praten met Nigel. Hij keek haar vreemd aan en schudde zijn hoofd. Hij leek boos te worden.
Ik liep naar ze toe, om te horen waar het over ging en om Nigel te kalmeren. "Wat is hier aan de hand?" vroeg ik met een boze ondertoon in mijn stem. Angelique maakte een sprongetje van schrik, en keek me bang aan. Ik keek boos naar haar en wende me tot Nigel. "Nigel?"
Hij keek me aan. "Ze is gek. Ze zegt dat je gevaarlijk bent en dat je opgesloten zou moeten worden" Angelique schudde ontkennend haar hoofd, maar keek niet naar me. Ze schuifelde voorzichtig weg en keek daarna met een boze blik achterom. Ik keek terug en knipperde niet met mijn ogen. "Je krijgt er spijt van Eaton" siste ze naar me. Ik zweeg en bleef haar aankijken.
Ze liep weg en ik ging samen met Nigel op zoek naar Ron. We vonden hem bij het roer. Hij keek bezorgt naar de lucht. "Waarom zo bezorgt Ron?" riep ik naar hem. Hij keek om en lachte toen hij zag dat wij het waren. Daarna keek hij weer serieus. "D'r komt een storm aan denk ik" zei hij tegen ons. "Waarschuwen jullie de dames even?"
"Ik ga wel" zei ik. "Okidoki. Nigel, help jij mij even?" "Is goed" zei Nigel vrolijk. Ik liep terug naar het bankje waar Chloë zat. Ze keek naar de zee, maar keek om toen ze mijn voetstappen hoorde. "Er komt straks een storm, kom je naar beneden?" vroeg ik aan haar. "Ja is goed"
Ik liep weer verder, op zoek naar Angelique. Toen ik bij haar aankwam en wat wilde zeggen, draaide ze zich om en richtte een pistool op me.
"Wat doe je?" Oké, domme vraag, ze richtte een pistool op me. "Ik zei toch dat je spijt zou krijgen" siste ze kwaad. Nigel kwam aangelopen. "Tobias het gaat bijna stormen, kom…" Nigel bleef staan, met grote ogen. Hij keek van mij, naar Angelique, naar het pistool en weer naar mij. Angelique keek even naar Nigel en grijnsde. Ze pakte hem vast en trok hem naar zich toe, het pistool nu op zijn hoofd richtend. "Zo Eaton, nu doe je wat ik zeg"
"Of anders?" vroeg ik. "Of anders schiet ik deze jongen door zijn hoofd" zei ze grijnzend. Ik slikte.
"Wat wil je van me?" "Je weet best wat ik wil" Ze had gelijk. Ik wist best wat ze wilde, ze wilde een document van mijn moeder. Ze had haar en mijn zus vermoord om het te pakken te krijgen, maar toen had mijn vader met mij en het document kunnen vluchten. Ze had gezworen dat ze er alles aan zou doen om het te pakken te krijgen.
Toen ik 18 werd, kreeg ik het document van mijn vader. Hij had gezegt dat ik het moest beschermen met mijn leven, en dat zou ik nu dan ook doen. Maar ik wilde niet dat mijn vriend daarvoor moest sterven. "Als ik het geef, laat je hem dan gaan?" Ik knikte naar Nigel. "En laat je Chloë ook met rust?" "Je hebt mijn woord" zei ze.
"Oké dan" zuchtte ik. Haar ogen glinsterden.
Ik pakte het document uit mijn binnenzak en gaf het naar haar. Ze liet Nigel los en pakte het papier aan. Toen ze het papier openmaakte en niet meer geconcentreert was, sprong ik jaar voren en sloeg het pistool uit haar hand. Ze gilde en probeerde het weer te pakken. Om haar tegen te houden sloeg ik haar in haar gezicht. Ik draaide haar arm op haar rug en duwde haar tegen de grond. Ik keek of Nigel in orde was en ik zag dat hij een stukje verder op de grond zat. Ik liep naar hem toe. "Alles oké?" vroeg ik aan hem.
Hij keek op en knikte. In de tijd dat ik me op Nigel concentreerde en niet op Angelique lette, had ze het pistool weer gepakt. Ik zag het niet, maar Nigel wel. Hij keek naar iets achter me en werd bleek. Toen ik me omdraaide werd er geschoten en tegelijkertijd kreeg ik een duw zodat ik uit de schietbaan was. Ik stind razendsnel op en keek naar Nigel. Hij lag op de grond in een plas bloed.
Neergeschoten. Woedend liep ik maar Angelique en pakte het pistool. Ik smeet het in de zee en ik bond haar vast zodat ze niet weg kon komen.
Daarna liep ik weer naar Nigel. Hij lag nog steeds hetzelfde. Ik ging bij hem zitten. Hij deed zijn ogen open en keek me aan. "Is het document veilig?" vroeg hij schor. Ik kon niks zeggen, dus ik knikte. "Mooi" Hij sloot even zijn ogen en keek me daarna weer aan. Hij glimlachte kort. "Het is niet erg Tobias" zei hij tegen me. "Ik heb er vrede mee" Ik schudde mijn hoofd. Hij glimlachte weer even. "Ik zal haar ervoor laten boeten" fluisterde ik. Hij sloot zijn ogen, keek me weer aan, glimlachte en knikte. "Vaarwel, vriend" fluisterde hij zacht. Hij sloot zijn ogen en blies zijn adem uit.
"Vaarwel Nigel" zei ik zacht.