De Zuidelijke Waterstam - 77

“Rustig maar”, zei ik kalm. Ik realiseerde me dat ook zijn twee weken durende belofte van gehoorzaamheid voorbij was. Misschien was iets meer dan een week toch wel goed. “We komen voor je vader.”

“Oh, euh, moet ik weggaan dan?”, vroeg Jirou aarzelend. Ik wisselde even een blik met Yue.
“Liever wel, als je dat niet erg vindt”, zei die. “Je hoort later wel wat we vandaag bespreken.”
“We willen nu liever even met je vader alleen spreken”, vulde ik aan. Ik was niet zeker hoe Jirou zou reageren, het was zo al lastig genoeg, dat risico wilde ik liever niet nemen. Al was ik anderzijds wel benieuwd naar zijn reactie wanneer we het openbaar maakten. Dat zou erg veelzeggend kunnen zijn.
“Wat kan ik voor u doen, prinsessen?”, vroeg Sicho beleefd, zodra Jirou de iglo had verlaten.
“We willen even praten”, zei Yue met een glimlach. “Over de toekomst.” Sicho was meteen geïnteresseerd en bood ons een makkelijk kussen aan om te gaan zitten.
“Sowieso ben ik van plan vanavond de avondklok af te schaffen”, zei ik met een glimlach. “En sowieso ook weer alle sturing toe te staan, zo goed als onbeperkt. Ik zou het alleen erg appreciëren als er buiten de lessen niet gevochten wordt.”
“Dat is geweldig.” Sicho glimlachte. Plots trok hij een bedenkelijk gezicht.
“Over twee dagen moeten we weer belastingen betalen, is het niet?”
“Ja, inderdaad”, realiseerde ik mij nu ook. “Maar ik denk dat ze niet onoverkomelijk hoog zijn nu?”
“Zeker niet, prinses”, zei Sicho beleefd. “En nu we onlangs wat geld gekregen hebben…”
“Je zal vaker op dat geld kunnen rekenen”, zei ik met een glimlach. “Dat is altijd de bedoeling geweest, Sicho. De belastingen worden allemaal samen gebracht, ook die van de vuurnatie, en herverdeeld zodat de stammen die het meeste geld nodig hebben voor de heropbouw, ook het meeste krijgen.” Sicho knikte begrijpend.
“Ik hoop alleen dat iedereen kan betalen nu.”
“Uiteindelijk moet je per stam het juiste bedrag bij elkaar krijgen, niet per persoon”, zei Yue. “Als iemand niet kan betalen, kan je dat altijd aanvullen door wat meer te vragen aan wie dat wel kan missen, of een deel van het geld dat jullie gekregen hebben daarvoor te gebruiken.”
“Kan dat dan?”, vroeg hij verbaasd.