Hs 21 - Nieuwe leerlingen

(door Rein)
Het is nu precies twee weken geleden dat Inge in coma belandde, en ze is nog steeds niet wakker. Ben begint het ergste te denken, maar Leslie geeft de hoop niet op. Ook al worden zijn krachten wel steeds zwakker, sinds Inge in coma ligt.
We hebben magieles van meneer Genemans. Op het einde van de les, stopt hij wat eerder. "Is er iets mis?", vraagt Britney bezorgd. "Ja, natuurlijk is er iets mis", antwoordt Leslie ,"Mijn vriendin ligt nog steeds in coma en ik kan niks doen!" "Rustig", zegt meneer Genemans ,"Ik wil jullie iets heel anders vertellen, kom allemaal eens hier staan, Sterre en Alexandra, kan ik jullie aandacht ook even krijgen, alsjeblieft? Danku." We kijken hem allemaal nieuwsgierig aan. Nou ja, niet allemaal, Leslie staart triest voor zich uit en ook Lynn is er duidelijk niet echt met haar aandacht bij.
"Goed, vanaf overmorgen komen er twee nieuwe leerlingen in deze klas. Het zijn twee zussen, een twee-eiige tweeling. Ze zijn beiden bekend geworden door hun acteerwerk. Je kent hen misschien van de film 'I think we killed you'. Lynn speelde daar ook in mee", begint meneer Genemans. Lynns aandacht is ineens gewekt, "Wacht, je bedoelt Sacha en Shailene Parker toch niet?" "Jawel, dat zijn ze", antwoordt meneer Genemans.
"Zijn ze zo erg?", vraagt Mylène angstig. "Sasha niet", is Lynns onmiddellijke reactie ," Sasha is een schat, ze is echt heel lief en je kan heel goed met haar praten, maar Shailene is verschrikkelijk vol van zichzelf en is er dol op mensen tegen elkaar op te zetten. Verder houdt ze ook enorm veel van mode en denkt ze dat alles wat ze doet geweldig is."
Meneer Genemans negeert Lynns opmerking en gaat verder: "Ze hebben beiden geluid als kracht. Die kracht zit bij hen in de familie. Verder zijn ze ook allebei single dus er komen geen jongens mee naar deze school. Ze zullen een kamer, die op dit moment leeg staat met z'n tweeën delen. Nog vragen?"
We zwijgen en Lynn kijkt strak voor zich uit. Ik vraag me af hoe onze klas zal veranderen met deze nieuwe leerlingen er bij.

(door Leslie)
Ik staar naar het levenloze lichaam van mijn vriendin onder deze witte dekens. Elke keer dat ik haar zie ademen, haal ik opgelucht adem. Ik ben steeds bang dat ze er ineens niet meer zal zijn, van het ene moment op het andere. ik mis haar zo hard, en ik ben zo bezorgd om haar. Ik wil dat ze snel ontwaakt, ik wil haar weer in mijn armen kunnen nemen, ik wil weer met haar kunnen praten. Haar ouders zijn vorige week twee dagen hier gebleven, maar moesten weer terug weg, voor hun werk. Ik neem Inges hand vast. Een deel van mij blijft nog steeds hopen dat ze opeens zal reageren op iets wat ik zeg, iets wat ik doe, maar een ander deel van mij vertelt me dat ik eindelijk realistisch moet worden. Inge ligt nu al twee weken in coma, en ondanks dat de dokter alles probeert wat hij kan, is ze nog steeds niet bij bewustzijn. Al twee weken ben ik bezorgd, hoop ik op een wonder. Al twee weken sta ik elke ochtend op in de hoop dat dat de dag zal zijn waarop ze wakker wordt. Iedere keer als ik iemand aankijk, zie ik diens blik , die me vertelt hoe naïef ik ben. Misschien hebben ze wel gelijk, misschien ben ik stom, misschien is het idioot van me om te denken dat ze ooit nog wakker zal worden. Ik kijk naar haar gesloten ogen en ik weet meteen weer waarom ik volhard. Zij is Inge, zij is het meisje waarvan ik hou, het meisje om wie ik geef, diegene die mijn hart sneller laat slaan, diegene waarvoor ik blijf hopen. Ik druk een kus op haar voorhoofd en verlaat het kamertje. Ik kan dit aan, ik kan hopen en volhouden. Ik kan dit. Voor haar.