09

“Het is denk ik beter als je even gaat zitten” zei Zoë. Ik volgde haar advies op en ging op het hoekje van de grote sofa zitten. Meteen plofte Niall naast mij en op een of andere manier voelde ik me een stuk veiliger. “Oke, ehm. Dit gaat heel raar klinken maar je moet niet lachen of onderbreken, het is namelijk de waarheid.” Vertelde Zoë, die naast Mason en Niall had plaatsgenomen. “De Aarde is nooit de enige planeet geweest met leven, er zijn nog twee andere planeten waar leven is. De aarde is altijd een neutrale planeet geweest omdat niemand van het bestaan van het buitenaardse leven afweet, en dit zal ook altijd zo blijven. Nu vermoed je het waarschijnlijk al, maar wij komen niet van aarde. Wij komen uit Nyblon.”
Zoë ademde diep uit en keek Robin aan. Zij knikte, kuchte even en ging verder met het verhaal.
“Misschien lijkt dit ingewikkeld, maar het wordt nog ingewikkelder. Nu leefden de andere twee planeten, Vecron 8 en Nyblon nooit zonder enige meningsverschillen. Op Nyblon leefden wij in vrede en waren wij gelukkig, maar op Vecron 8 was er haat, ruzie en ongeluk. Hierom was Vecron 8 altijd jaloers op ons. Ze wilden hebben wat wij hadden, maar wij hadden niets bijzonders. Op een dag werd er een baby geboren, het was een meisje met heldergroene ogen met stroken bruin en honingkleur erin gemixt. De Augur, op aarde noemen jullie dit toekomstvoorspeller, voorspelde dat het meisje een groot verschil zou maken in de oorlog tussen de twee planeten. Ze zou wijs zijn en grootse krachten hebben. Toen de Vecronians dit via een spion binnenkregen, vielen zij Nyblon aan. Ze waren bang dat de baby het einde zou betekenen voor Vecron-8 en deden er alles aan om haar te pakken te krijgen. Gelukkig waren haar vader en moeder samen met de hoogste commandant met zijn jonge zoon en een klein team net op tijd in een ruimteschip gestapt en vlogen weg, met het zicht op hun planeet die werd verwoest. Ze waren van plan om te infiltreren op aarde, maar dit plan werd weggeslagen toen ze op hun daling naar aarde werden aangevallen door de Vecronians. Het gezelschap wist hun vijanden af te schudden maar ze hadden alleen nog tijd om de baby achter te laten bij een huis en hierna moesten zij snel weg, zodat de Vecronians nooit zouden weten waar de baby was. Toen het ruimteschip later werd aangehouden toen het landde op Nyblon, claimde de bemanning dat de baby was overleden door de klap van het schot en ze haar hadden achtergelaten in de ruimte, zoals wij vaker met onze overledenen doen. Gelukkig geloofden de Vecronians ons. De baby was er niet meer en aangezien onze legers aan de winnende kant was, verlieten de Vecronians onze planeet. Nyblon was totaal verwoest, maar de baby was veilig. En dat was alles wat telde.”

Gespannen keek de groep mij aan. Ik wist niet wat ik moest doen, of geloven. Spraken ze de waarheid? Ze hadden geen reden om dat niet te doen, en ik wist dat er iets met ze was aangezien ze al die vreemde krachten hadden; maar dit? Mensen op Nyblon en Vecron-8? En een oorlog?
“En dat meisje… wat is daar mee gebeurt?” vroeg ik zachtjes. Niall’s adem stokte. “Dat meisje, dat ben jij.”

GASP.
Oké wees eerlijk, wie had dít verwacht?
Reacties & Kudo's make me happpyyyyyy
xxx