08

Losse plukken goudblond haar omringden Zoe's gezicht, waarvan de rest in een hoge staart zat gebonden. Ze keek me met bezorgde ogen aan en hielp mij overeind. “Sorry daarvoor.”
“J-jij.. je dook uit het niets op! Was jij die schim? Wa.. Hoe kan dit?!” stamelde ik waarop Zoë grinnikte. “Dat heb jij gedaan Sophie. Jij dacht aan de Nybs, dus here I am!” verbaasd knipperde ik met mijn ogen. “De Nybs?”
“Nybs, Nyblons, hoe je ons ook wilt noemen. Waar kan ik je mee helpen?”
Wat. Gebeurde. Hier.
Blijkbaar zag Zoë mijn verbaasde gezicht en glimlachte. “Dit is wat we je wilden vertellen. Kom, ik laat het je zien.” Zoë stak haar hand uit en toen ik terug reikte begon alles om mij heen te draaien. Binnen enkele seconden was mijn fiets verdwenen en waren de bomen ingeruild voor een grote… schuur? Voor ik verder kon kijken begon mijn maag te protesteerde en de smaak van gal drong mijn mond binnen. “Hier” vliegensvlug werd mij een emmer aangegeven. Gelijk spuugde ik erin en gelijk voelde ik mij een stuk beter. Net zoals een vorige week voelde ik een golf van energie in mijn lichaam stromen toen ik in de aqua-blauwe ogen keek van de persoon die tegenover mij stond. Niall. “Rustig maar, het gebeurt bij iedereen die voor het eerst transporteert.” Zijn zachte stem kalmeerde mij een beetje en ik nam de omgeving in mij op. De schuur leek meer op een groot pakhuis, met een paar oude banken in een hoek, er was een gang te zien en een wand met veel knoppen. Waar was ik?
Zoë kwam aangelopen met een glas water en liep met ons richting de banken waar April, Mason en Cameron zaten. “Dat duurde lang! We hebben een week op je moeten wachten!” riep April. Ik wist niet of ze boos was of grapte, het was erg moeilijk om bij haar te zien. Wait… Waarom wachtten ze? “Wat?” vroeg ik verbaasd. “We hoopten dat je na een dag al de gedachtenband zou triggeren, maar dat duurde dus even.” Legde Mason uit. “Gedachtenband?” ik werd hier niet veel wijzer van. Cameron zuchtte, “Ze snapt er zo toch niets van. We moeten het allemaal vanaf het begin vertellen.” “Wat vertellen? Wat is er hier aan de hand? Hoe kan het dat ik zo maar hier ben… en- dit wil ik helemaal niet!” ratelde ik. Ik kon hier echt niet kalm onder blijven, eigenlijk was ik gewoon gekidnapt! “Relax princess, we leggen het je allemaal uit.” Zei Cameron spottend. “Cam, zo praat je niet tegen de-!” Zoë stopte met praten en legden haar handen voor haar mond. “Oké. Ik weet niet wat er hier aan de hand is, maar zoals ik al eerder zei wil ik hier niets mee te maken hebben.” Vertelde ik het gezelschap, waarna Robin begon te lachen. “Als je dat niet wilde had je de gedachtenband niet ingeschakeld, schat. Je hebt hier mee te maken en daar kan je niets aan doen.” Ik slikte, wat er hier gebeurde wist ik niet, maar ze zou zo maar eens gelijk hebben dat ik hier aan vast zat. En dat beviel mij niets.

Het was dus niet Niall haha. Wat vinden jullie er van?