Ik heb geen idee waar ik ben, maar dat had ik net ook niet, dus het maakt niet veel verschil..

Voorzichtig sluip ik naar de enorme Arena..de Arena van nacht. Precies zo als Nico uitgelegd had. Ik hoor allemaal geschreeuw, wat zou Nyx van plan zijn?
En waar the hack had ze óns orakel voor nodig. Ik loop door de grote deur en ik druk mezelf plat tegen de muur. De wanhoopsgeesten vliegen in groepen van vijf tot tien langs. Dan hoor ik een kreet en de hele zaal begint te trillen. Met een smak kom ik op de grond terecht. Ik gooi snel mijn capuchon over mijn hoofd zodat ik minder goed zichtbaar ben. Half kruipend baan ik me een weg door de wanhoopsgeesten. Ik denk aan Jeremy, zou hij nog leven? Mnnm, waarschijnlijk wel, want waarom zou Nyx hem gevangen nemen als ze hem toch wilde zien sterven. Als ik er zeker van ben dat er geen wanhoopsgeesten meer zijn krabbel ik overeind. Ik heb geen idee waar ik ben, maar dat had ik daarnet ook niet. Ik kijk om me heen..cellen, cellen en nog eens cellen. Uit een van de cellen komt een schreeuw van pijn, het is overduidelijk een jongen, waarschijnlijk zestien en aangezien zijn stem zo zwak klinkt zal het niet goed met hem gaan. Ik loop verder de lange gang met cellen door. Dan zie ik het, het topje van een zweep, daar moet ik zijn.

Een kreun wordt direct opgevolgd door nog een ijselijke kreet. Ik sla snel het hoekje om waar ik een jongen zie, hij zit met ijzeren ketenen aan de muur vast. Een of ander misbaksel met een zweep staat achter hem. Ik haal een klein werp mes tevoorschijn. Met een snelle beweging gooi ik het. Het komt in de schouder van het monsterlijke ding terecht. Ik grijp de sleutel en als het ding op het punt staat om om te vallen open ik de cel deur, waardoor hij buiten de cel terecht komt. Snel glip ik de cel in. 'Lyra?' Vraagt de jongen, hij heeft lichtbruin haar en lichtblauwe ogen. Dan realiseer ik me dat het Argus is. 'Ik ben het Cecile.' Zeg ik. 'Hoe kom je hier?' Vraagt Argus terwijl ik zijn boeien los maak. 'Dat doet er niet toe.' Zeg ik snel. 'Ben je al geclaimd?' Vraagt Argus als ik zijn arm over mijn schouder hijs. 'Jepp, Athena.' Zeg ik grijnzend. 'Mnnmm, viel te verwachten.' Mompelt Argus. 'Waar is jullie cel? En hoe staat het ervoor met Lyra?' 'We hebben gezoend.' Antwoord Argus.
'Nee! Daar heb ik het niet over Romeo.' Zeg ik op sarcastische toon. 'Ik geloof dat ze geflipt is, toen de grond net zo trilde, dat was Lyra toen ik meegenomen werd.' Zegt hij. Ik knik, ze kon inderdaad enge dingen doen. 'En Jazz?' Vraag ik. 'Oh..we hebben ontdekt dat ze toverzang heeft, een soort toverspraak tijdens het zingen.'
Ik glimlach, dat had ik al verwacht. Ik open de cel deur en loop met Argus die zwaar op me leunt de cel uit.

Als we eindelijk bij hun cel zit zie ik dat Jazz er niet is. 'Jazz en Casper zijn weg..' Mompelt Argus. 'Dat kan niet goed zijn.' 'Cas-wat?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Casper, een G.H.G.' Ik kijk hem vragend aan. 'Dat leg ik je later wel uit.' Zegt Argus. Als er een meisje met zwarte haren overeind komt schreeuwt Argus 'Lyra!'
Ik verwachtte eigenlijk dat haar ogen rood zouden zijn van het huilen maar ze heeft niet gehuild, van Jazz ben ik het gewend maar als Lyra nou ook al stopt met angst tonen wordt het eng. 'Argus!' Schreeuwt ze. 'Je rug!' Ik probeer de cel open te maken maar het werkt niet. Het slot blijft dicht. 'F*ck.' Mompel ik.
Lyra krabbelt overeind en ze rukt met al haar kracht aan het slot. 'Dit gaat niet werken..' Zeg ik. 'Goh.' Mompelt Lyra.
Dan komt er een donker gestalte de gang in gelopen....Nyx