Season 6 Chapter 18 - Season Finale

Sarah

Zenuwachtig staarden we met z’n allen naar de horizon, hopend op enig teken van de rest die Fabian aan het bevrijden waren.
‘Daar zijn ze!’ riep Ingrid naast me.
We keken naar boven en zagen een grote groep witte sterren richting ons vliegen.
Onder hen liepen slechts een paar vuurstrijders, ijswachters en element-loze strijders die er maar verslagen uitzagen.
Mijn ogen zochten naar Sandra, maar ze was nergens te bekennen.
Langzaam streken de sterren voor ons neer en Jersey kwam samen met Margaery, Amira en Sergio uit de bunker tevoorschijn.
Colix en Robyn legden het lichaam van Fabian op de grond en over het gezicht van Yvette rolden tranen langzaam naar beneden.
‘Waar is Sandra?’ vroeg ik direct.
Iedereen bleef stil en staarde mij aan.
‘Het was een slagveld’ fluisterde Yvette.
‘WAAR IS MIJN NICHT!’ riep ik hard.
‘Waar zijn mijn broer en zijn vrouw?’ vroeg Amira toen ook plotseling.
‘We hebben ze niet meer kunnen redden’ zei Robyn zachtjes. ‘Nivada heeft zichzelf voor ons opgeofferd waardoor wij geen tijd meer hadden om de koning en koninginnen weg te halen. Ik vrees het ergste’.
Amira gilde het uit en langzaam zakte ik door mijn knieën.
Alle vuurstrijders en ijswachters bleven doodstil en gesnik was hier en daar te horen.
‘NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!’ schreeuwde ik uit. Het idee dat mijn nicht niet meer in leven was, voelde aan alsof er iemand mijn hart langzaam doormidden scheurde.
Ingrid knielde naast mij neer samen met Jersey.
‘Sarah, de vuurstrijders hebben jou nodig. Je bent het enige lid van de koninklijke vuurfamilie die over is. Jij bent de vuurkoningin nu. Begeleid de vuurstrijders samen met ons in dit laatste gevecht’.
Ik probeerde mezelf bij elkaar op te rapen en ging langzaam staan.
De overgebleven vuurstrijders staarde mij vol hoop aan en langzaam rechtte ik mijn rug, net zoals Sandra had gedaan toen haar vader net overleden was.
‘LANG LEVEN VUURKONINGIN SARAH!’ riep Jersey naast mij.
‘LANG LEVEN VUURKONINGIN SARAH’ schreeuwde de menigte vuurstrijders.
‘LANG LEVEN IJSKONINGIN AMIRA!’ riep Margaery.
‘LANG LEVEN IJSKONINGIN AMIRA!’ schreeuwde de menigte ijswachters.
Ik staarde naar Amira en keek in haar betraande gezicht.

Fabian

Het begon langzaam te schemeren en we wisten allemaal dat op dit moment de Bokkenrijders zich aan het klaar maken waren om te vertrekken richting de Abdij van Postel.
We hadden inmiddels de berg gevonden waar de villa op stond en in de bossen zaten we zwijgend te wachten totdat we enig teken van Hugo zouden zien.
In de verte hoorden we de eerste paarden al aankomen en we zagen dat ze in galop de berg af kwamen.
Toen ze ons voorbij reden herkende ik Hugo direct.
Hij zag er precies hetzelfde uit alleen had hij nu zwarte lange haren en een veel jonger uitziend gezicht.
Plotseling schoot kippenvel over mijn rug toen ik achterop bij Hugo een vrouw zag zitten die mij maar al te bekend voor kwam.
‘Margaery’ fluisterde Vera naast me.
Margaery zag er nog precies hetzelfde uit en het leek erop alsof ze geen spat was veranderd.
Ze hield Hugo stevig om zijn middel en toen de groep voorbij was begonnen wij langzaam de achtervolging in te zetten.
‘Hoe kan het zo zijn dat wij de Abdij nog nooit hebben gezien in het heden?’ vroeg Melodie.
‘Omdat hij verwoest is door de Opperster’ antwoordde Tanja.
‘Jij hebt je echt verdiept hierin he?’ vroeg ik lachend.
‘Klopt’ zei ze.
In de verte zagen we de Abdij al aankomen en langzaam begon ik zenuwachtig te worden.
Ik deed alvast mijn lenzen uit en trok mijn capuchon af.
Een paar honderd meter voor de Abdij bleven we stil staan totdat iedereen naar binnen was.
‘Zijn jullie er klaar voor?’ vroeg ik.
Iedereen knikte en met z’n 5e renden we naar binnen.

Toen we binnen kwamen keken we toe hoe de brute plunderingen zich afspeelden.
‘Pak alles wat je pakken kunt!’ riep Hugo luid.
Plotseling draaide Margaery zich om en keek ons met grote ogen aan.
‘Hugo!’ riep ze.
Alle Bokkenrijders keken onze kant op en Vera en Lilly spanden hun bogen strak aan.
‘Als jullie willen blijven leven, lijkt het me verstandig als jullie hier verdwijnen’ zei hij dreigend.
Ik knikte naar Vera en snel liet ze haar pijl los die dwars door de schedel van de dichtstbijzijnde Bokkenrijder vloog.
‘Gij Hugo van den Loonsche-Duinen, gij ontheiligd hier dit huis, zo kom tot inkeer en roep niet de toren des heren over uw af’ zei ik net zoals de Opperster had gedaan.
Hugo schoot hard in de lach en ging vrolijk verder met het plunderen van het goud en zilver.
Melodie en Tanja sprongen op de Bokkenrijders in en belaagde hen met hun vuur en ijs.
Lilly en Vera schoten verschillende pijlen af en het gevecht was begonnen.
Ik sprong de lucht in en schoot met grote snelheid op Hugo af, dus zich net wilde omdraaien.
Hij haalde een groot zwaard tevoorschijn en probeerde mij ermee te raken, maar faalde hier zwaar in.
Margaery dook op Vera af en maakte een diepe snee in haar wang.
Ik creëerde een aantal luchtbollen en vuurde ze één voor één op Hugo af terwijl hij ze allemaal met moeite ontweek.
Ik kreeg al gelijk in de gaten dat dit geen moeilijk gevecht zou worden, aangezien meer dan de helft van de Bokkenrijders al dood op de grond lag en Hugo nog niet zijn optimale krachten had.
Hugo lag op zijn rug en hoestte wat bloed op doordat hij pijnlijk terecht was gekomen door het ontwijken van mijn aanvallen.
Ik pakte mijn boemerang en liep langzaam op hem af.
Elke beweging die hij maakte strafte ik met een lichtstraal die hem telkens weer opnieuw raakte.
‘Nergens in uw eigen huis, of waar dan ter wereld, zult gij rust of vrede vinden’ zei ik terwijl ik mijn boemerang omhoog hield.
‘En zelfs niet in de hemel of hel’ voegde ik daar zelf aan toe.
Ik stak mijn boemerang recht in zijn hart en zijn ogen werden groot.
Langzaam ademde hij uit en ik was blij dat onze missie geslaagd was.
Pas toen ik me omdraaide zag ik dat Vera onder Margaery lag terwijl Lilly en Melodie nog druk aan het vechten waren.
Een krachtige windvlaag stormde binnen in de Abdij en langzaam voelde ik dat wij in het heden wakker aan het worden waren.
Het mes van Margaery schoot naar beneden richting Vera’s hart en het enige wat ik op dat moment nog kon doen, was mijn Boemerang met Hugo’s bloed eraan afwerpen, waardoor Margaery terplekke onthoofd werd.
Haar lichaam viel neer op Vera’s lichaam en langzaam vervaagde het beeld voor mijn ogen en kwam ik met een ruk overeind in het heden.

Op hetzelfde moment als dat ik rechtovereind in bed zat, zakte Margaery van haar stoel af en kwam iedereen naar ons toe gerend.
Ik keek direct naast me en zag dat Vera, Melodie en Tanja ook rechtovereind in bed zaten.
Lilly daarentegen lag nog steeds met haar ogen dicht en ik keek in de ogen van Sarah.
‘Hebben jullie Margaery vermoord?’ vroeg Sarah direct.
‘Ik had geen andere keuze!’ riep ik. ‘Ze wilde Vera vermoorden’.
‘Maar als Margaery vermoord is in het verleden’ zei Melodie met grote ogen.
Haar blik schoot direct naar Lilly en samen met Tanja sprong ze uit haar bed.
‘Lilly!’ riep Tanja. ‘LILLY!’
‘LILLY WAKKER WORDEN, LILLY JE MAG ONS NIET NOG EEN KEER VERLATEN! LILLY!’
Het geschreeuw van Tanja en Melodie was vreselijk om te horen en plotseling realiseerde ik me dat ik heel veel mensen miste.
Daarbij zag ik een enorm gat in het plafond zitten en langzaam zakte de zon weg waardoor het donker werd.
‘Waar is de rest?’ vroeg ik met grote ogen.
Robyn kwam naast me zitten en hield mij stevig vast.
‘Het was een slachtveld Fabian, een werkelijk slachtveld. Degene die nu missen hebben het allemaal niet gehaald’.
Mijn lichaam begon te beven en naast me was het gehuil te horen van Vera.
Ik liet me troosten door de andere en zag vanuit het gat in het plafond dat er zich plotseling tientallen Supernova’s ontwikkelde in de hemel.
Yvette en Colix vlogen naar boven en samen met Robyn gingen we hen achterna.
Met z’n vieren keken we naar de hemel vol met Supernova’s, gevolgd door een regen van sterren die neer kwamen op de planeet.
‘Ze rode sterren in de hemel zijn vergaan’ zei Robyn.
‘Dat betekent’ zei Colix.
‘Dat wij hier nog maar 24 uur te leven hebben, en binnen die tijd moeten we alle rode sterren voorgoed uitgeroeid hebben of we zullen zelf vergaan, tot sterrenstof’.

Hierna volgen de volgende laatste twee hoofdstukken...
The Last 24 Hours - Story Finale - Part 1
The Last 24 Hours - Story Finale - Part 2
De datums wanneer deze hoofdstukken zullen verschijnen is nog eventjes afwachten aangezien ik het druk heb met school.
Maar ik zal jullie niet te lang laten wachten