148.
Tom point of view
Ik had afgesproken met Bryant ik zal even goed met hem praten. Spullen en geld stelen en ons uit elkaar drijven? Bij de naam Kaulitz ben je dan aan het verkeerde adres. Audrey had mij nog gevraagd om hem met rust te laten aangezien ze niet zeker wist of hij weer aan de drugs zat. Daar stond ik dan te wachten. Niemand kwam, ik hoorde niet, zijn telefoon nam hij ook niet op, tot hij aankwam lopen een aantal minuten later. ‘Tom ik moet je wat laten zien voor Audrey.’ Ik liep met hem mee en stond in een steeg.
Ik hoorde verschillende stemmen, ze zeiden alleen mijn naam en verder verstond ik het niet. Ik leek wel gek te worden. Hij zou mij dit toch nooit aandoen? Twijfelend kwam ik er achter dat ik niet de enige hier was. De verschillende jongens hielden mij vast en ik sloeg om mij heen. Bryant stond voor mijn neus met een mes in zijn handen. Hij was hier duidelijk wel toe in staat. Ik probeerde mij los te rukken van de jongens die om mij heen stonden. Ik sloeg en trapte om mij heen, maar het hielp niet.
Bryant point of view
Hier had ik meneer Kaulitz. ‘Je kunt kiezen, Audrey verlaten of het einde van je gezichtje. En de rest natuurlijk.’ Met tranen in zijn ogen keek hij mij aan. Het ging hem niet lukken Audrey zou nog wel aan de beurt komen, maar wanneer is niet duidelijk. En dan op het laatste zijn zwakke broer die zo in tranen uit barst. Misschien maakt hij er zelf wel een einde aan. ‘Help! Help! Ik ben Tom Kaulitz. Van TOKIO HOTEL.’ Hij schreeuwde ontzettend hard, ik werd er wel gek van. Ik legde het mes tegen zijn keel aan. ‘Nog één woord, en je zegt voor een hele lange tijd niets meer. Bang keek hij mij aan. Het duurde niet lang voor de tranen uit zijn ogen kwamen zetten.
‘Snel! Er komen mensen aan!’ De jongen rondom Tom rende weg maar ik bleef staan. Daar stond dan de politie, waarschijnlijk heeft iemand gebeld. Drie van de jongens werden gepakt en drie liepen door. Met mijn mes stond ik tegen over de jongen, waar ik niets liever dan zijn leven wilde afnemen. ‘Leg dat mes neer!’ schreeuwde er iemand. Ik luisterde niet. Ik pakte zijn hand en legde zijn hand op die van mij, ik stak het mes in mijn hart. Hij zal branden, zijn hele leven.
Tom point of view
Ik werd meegevoerd en ontkende dat ik iemand iets had aangedaan en legde het hele verhaal uit. Niemand die mij geloofde, ook heb ik nog niets kunnen laten weten aan Audrey en Bill. Wat zullen die twee ongerust zijn. ‘Bezoek, Kaulitz!’ Daar stonden Bill en Audrey, hand-in-hand. Ze liet hem los en zat tegenover mij. ‘Is het waar, is hij dood?’ Ik knikte even. Was dat het enige waar ze aan dacht? En ik dan? Geketend en al aan de tafel, ik moet dit vreselijke pak aan en zit vast, voor een hele lange tijd. ‘Ik ben het niet geweest, kijk maar op de camera beelden.’ Bill en Audrey keken mij glimlachend aan. ‘Gelukkig.’ Zeiden ze in koor. ‘Hoelang duurt zo iets, hebben ze dat vermeld?’ Ik knikte van niet en werd weer opgehaald door een man. Ze draaide zich beide om, geen emotie niets.
Reageer (1)
Tom is onschuldig! K*t Byant
9 jaar geledenSnel verder gaan hoor