Een wanhoopsgeest volgen naar mijn dood? Nee dankje

'Lyra, je moeder komt jou en je broer halen,' Na een korte aarzeling voegt hij er aan toe 'Ga alsjeblieft niet.' Ze staat slaperig op en ze loopt naar een van de wanhoopsgeesten die voor de deur van de cel staat..Nou zweeft. 'Als ik niet ga, gaan jullie dood dus ik ga, en Casper ook.' Zegt ze zonder hem ook maar aan te kijken. 'We zijn hopelijk zo terug.' Zegt ze tegen mij en de anderen om ons gerust te stellen. Ik omhels haar. 'Doe voorzichtig.' Dan werp ik een vuile blik op Casper. Hem zou ik niet missen, maar als Lyra iets zo gebeuren zou ik het mezelf nooit vergeven. 'Het spijt me.' Fluister ik nog snel in haar oor, dan laat ik haar los. Ze worden op gehaald door een aantal geesten.

Ik weet niet hoelang ze weg blijven maar de hele tijd voel ik me schuldig. Dankzij mij had Lyra ruzie met haar broer terwijl ze elkaar net weer gevonden hebben. Argus komt naast me zitten. 'Ik maak me ook zorgen over ze.' Mompelt hij. Een gevoel van schaamte trekt door me heen, ik was alleen maar aan mezelf aan het denken. 'Waar ben ik mee bezig Argus?' Ik kijk hem smekend aan, hopend dat hij een antwoord voor me heeft. Hij kijkt me verward aan. 'Hoezo?' Ik zucht. 'Waarom kan ik Casper niet gewoon aardig vinden? Ik bedoel vanaf het moment dat we elkaar zagen haten we elkaar, ik heb hem niet eens een kans gegeven.' Zeg ik ongelukkig. Argus slaat een arm om me heen. 'Het, dit is niet jou schuld.' Zegt hij geruststellend. Abby en Jeremy komen ook bij ons zitten. Ik pak Abby haar hand en in stilte wachten we op wat er komen gaat.

Het knarsende slot gaat open en we springen op. In de opening staat een/ zweeft een wanhoopsgeest en hij wenkt ons. Een wanhoopsgeest volgen naar mijn dood? 'Nee dankje.' Zeg ik aarzelend. Hij grimast en trekt zijn zwaard. Goed, ik voel er vrij weinig voor hem te volgen maar ik heb denk ik geen keus. Ik kijk onze groep rond en ik besluit voor te gaan. dan kan ik de anderen tenminste beschermen. De geest leid ons door een enorm lange gang. 'Zijn we er bijna?' Vraag ik geïrriteerd. De geest staat onverwachts stil en ik loop dwars door hem heen waardoor het lijkt alsof er een bak ijswater over me heen word gegooid. 'Hey gozer, NIET cool.' Roep ik boos. Dan kijk ik om me heen. 'Waar is die dude gebleven?' Vraag ik verward. De anderen kijken ook zoekend om zich heen en halen dan hun schouders op.

'Hallo, ik verwachtte jullie al.' Klinkt de stem van Nyx door de gang. 'Euh, wat moeten we doen?' Vraagt Jeremy. 'Loop deze gang uit, dan wijst het antwoord zich vanzelf.' Klinkt het kil. De anderen kijken naar mij. 'Nou, ik denk dat we niet veel keuze hebben hé?' Zegt Argus terwijl hij vastberaden begint te lopen. Mijn grip om mijn boog verstevigd en ik begin ook te lopen. Onverwachts schijnt er een fel licht en ik knijp verblind mijn ogen tot spleetjes. Langzaam wennen mijn ogen aan het overtollige licht. 'Ik zou de omgeving maar snel ik jullie opnemen want zomenteen is het gedaan met het licht.' Beveelt Nyx. We staan in een ouderwetse Griekse arena en in het midden staan twee nacht zwarte paarden met daarop... Lyra en Casper. Ik kijk nog een keer goed want ze zijn het ook weer niet. Lyra lijkt een stuk ouder en oké, ik geef het toe, Casper is ook een stuk volwassener en knapper. 'Lyra... wauw.' Zegt Argus ademloos. 'Goed, nu gaan jullie tegen elkaar strijden om te kijken wie de sterkste is, dus wie mij aan de macht helpt.' Zegt Nyx verheugt. We kijken elkaar benauwd aan maar Abby stapt triomfantelijk naar voren. Ik wil haar tegen houden maar ze kijkt me waarschuwend aan. 'Nog niet Nyx, ken je niet de hele voorspelling die je hebt gedaan?' Ik kijk verbaasd. 'Natuurlijk wel,' Snibt Nyx.

'Eens zullen er kinderen zijn,
Nog machtiger dan halfgoden,
Ze strijden tegen angst en pijn,
En zullen de monsters doden.

Hun menselijke ouders zijn ook halfgoden,
en ook hun goddelijke ouder is aanwezig waardoor ze,
een driekwart halfgod soort ontboden.
Die het lot van een god zullen bepalen.

Zij strijden zij aan zij tegen elkaar,
Broeders en zusters worden vijanden,
Als er 1 iemand over blijft is het klaar,
En zal diegene over het lot van de god beslissen.'

Zegt Nyx triomfantelijk. Abby schud haar hoofd. 'Er is nog een stuk, je bent het vergeten.' Zegt ze kalm.

'De 7 zijn verspreid,
De god zal ze zoeken,
Als zij uit Tartarus reist,
Helaas zal zij vooruitgang boeken.

Toch is er nog een kans om het goed te doen,
De 7 kunnen het kwaad verslaan,
Als zij het goede doen,
En bij elkaar zullen blijven staan.'

Eindigt Abby. Nyx blijft stil. Dan begint ze in het Oud Grieks te schelden, en nee ik ga het niet herhalen. 'Er is een 7e? Haal mijn informante!.' Krijst ze, ze is buiten zinnen van woede. De wachters slepen een maar al te bekend meisje met vuurrode krullen naar binnen. Het is Rachel, ons orakel.