Voor de storm

Mercury's POV:

Ik keek mijn kamer rond. De slaapkamer was van Ark en Kormer geweest, leden van Genesis.
De Genesis-leden hadden de grootste kamers van alle teams gehad, omdat zij de hoogste rang hadden.
Xene had een kamer voor zichzelf gehad, als leider. Daar sliep om de beurt een lid van Shadow Revenge in. Vanavond was dat Clara.
Ik sliep samen met mijn oud-teamgenoot Crypto in een kamer.
" Crypto?" fluisterde ik. Ik hoorde wat gemompel.
" Wat is er?" zei ze terug. Haar hoofd kwam onder de dekens vandaan en ze nam mij op.
" Weet je heel zeker dat de bol je dit allemaal verteld hebt? Niks gemist,niks verzwegen?""
Crypto keek mij geïrriteerd aan. " Vertrouw je mij niet?"
" Jawel! Ik...eh... Ik voel mezelf een beetje raar. Morgen is een grote dag, weet je. Ik ben denk ik een beetje onzeker. Ik ga even de deur uit."
" Ok. Kom je snel terug?"
"Ja hoor." zei ik en ik liep de gang op.

Ik deed de kraan van de wc open en plensde wat water in mijn gezicht.
Ik deed de deur dicht en liep de gang op.
Opeens stond Zell voor mijn neus.
" Wat doe jij nog zo laat op? Zenuwachtig voor morgen?" vroeg hij begripvol.
Ik knikte. " Ik ben blij dat jij er in elk geval nog bent, Kuri."
Kuri was de bijnaam die Zell mij sinds het begin van de alien-tijden al gaf.
" Ik kon het niet geloven. Nog steeds niet.
Dave was mijn beste vriend. Alles deden we samen. Hij bewees mij zelfs de eer om reservekeeper te zijn. Hij was de steunpilaar van ons team. Hij ging elke uitdaging aan, hield van een moeilijke opgave. Bij Dave konden we altijd terecht, hoe dan ook. Waarom heeft hij ons dan verlaten? Wat heeft Neo Japan wat wij niet hebben?" Zell keek mij radeloos aan.
Ik sloeg mijn arm om hem heen en troostte hem.
" Bij jou kan ik terecht, Kuri. Jij neemt Dave's rol op je. Ik ben je eeuwig dankbaar." Zell leunde voorover en kwam akelig dichtbij mijn gezicht.
Toen kuste Zell mij. In een opwelling trok ik mijn hoofd terug en zei :" Sorry, Zell. Het spijt me".
Met die woorden ben ik terug naar mijn kamer gerend en in bed gaan liggen, om niet in slaap te vallen.



Scotty's POV

Ik werd wakker om mijzelf te realiseren dat we vandaag vrij hadden. Een perfecte dag voor veel grapjes dus. Ik liep naar Kik, de groene kikker die ik als huisdier hield. Vandaag zou een topdag worden. Het was tuurlijk leuk om te voetballen, maar de trainingen van de coach waren vaak zwaar en vermoeiend. Ik deed mijn kastla open om er stinkgranaten, stinkbommen, jeukpoeder, bloedrood slijm, nepspinnen en hete saus uit te halen. In Inazuma Town staat een grote, maar aardig verstopte fopwinkel. Daar sla ik altijd de beste spullen in. Ik prop de spullen in mijn zakken en ga ik naar beneden, naar de keuken.
" Hè, Scotty!" roept Mark. " Ga je ook mee voetballen? 12 uur gaan we een match houden: Jude tegen Caleb."
Ik knikte. " Oké." Het was eigenlijk waanzin. Hebben we een dag vrij van voetbaltraining, gaan we met z'n allen voetballen. Terwijl ik een broodje met Nutella ga maken giet ik een scheut hete saus in Jacks cornflakes. Geen betere manier om de dag te beginnen dan met Jacks gegil.