Season 6 Chapter 17

Nivada

Na ongeveer een paar uur gelopen te hebben kwamen we eindelijk aan bij de ruïnes van de verenigde elementen, waar alles was begonnen bij de eerste ster.
Nog zonder de overleggen met de andere vloog ik de lucht in terwijl iedereen achter mij schreeuwde dat ik terug moest komen.
Maar ik kon er niets aan doen. Het binnenste gedeelte van mijn ziel zei dat ik nu direct naar Fabian moest gaan.
Plotseling zag ik Fabians lichaam liggen en ik dook direct naar beneden.
Langzaam liep ik naar zijn lichaam toe terwijl ik klaar was om mezelf te verdedigen tegen de rode sterren.
Maar er was helemaal niemand.
Er was geen enkele rode ster te zien.
Ik knielde neer naast Fabians lichaam en aaide over zijn gezicht.
‘Daar is ze dan’ hoorde ik ineens een stem.
‘De ene helft van de Opperster ligt in coma en de andere helft is hierheen gekomen om haar lieve vriendje te redden. Zo sneu, zo zielig’.
Youval stond boven op een puin stuk terwijl ik steeds verder omsingeld werd door rode sterren.
Tamandra verscheen naast Youval en staarde mijn lachend aan.
‘Ze wilde haar moed tonen’ ging Youval verder. ‘Alleen in plaats van dat ze haar moed toonde, maakt ze hier haar grootste fout. Want daar staat ze dan, tussen alle rode sterren, helemaal alleen’.
Ik stond op en trok mijn blik weg van het lichaam van Fabian naar Youval en Tamandra die mij grijnzend aankeken.
‘Ik ben niet alleen’ siste ik.
Op dat moment kwamen alle witte sterren boven de ruïnes gevlogen en verschenen Sandra, Ferdinand en Sabrina met hun legers.
Een aantal Supernova’s verschenen in de hemel en een paar witte sterren voegde zich nog extra toe aan de andere sterren.
‘Jullie hadden nier op deze planeet moeten komen’ siste Ferdinand en hij vuurde samen met Sabrina en de ijswachters een enorme ijsgolf af.
De witte sterren schoten naar beneden en vielen de rode sterren aan.
Ik sprong omhoog en greep Tamandra om haar nek en smeet haar naar beneden.
Daar ving ze zichzelf op en vuurde ze lichtstralen op mij af die ik op een haar na kon ontwijken.
Onder mij zag ik dat verschillende vuurstrijders en ijswachters verbrand werden door de rode sterren en ik vloog naar Fabians lichaam.
‘MAAK DAT JE HIER WEG KOMT!’ riep ik naar de witte sterren en naar de bewoners van Adrastea.
Robyn vloog samen met Yvette en Colix naar mij toe en tilde met z’n drieën het lichaam van Fabian op.
‘Laat ze niet ontsnappen!’ riep Youval naar de rode sterren.
Ineens explodeerde er iets binnen in me en een reusachtige kracht trof het binnenste in mijn lichaam en tientallen lichtstralen spoten uit mijn lichaam en raakten de rode sterren één voor één.
‘JULLIE ZULLEN NOOIT MIJN KRACHTEN KRIJGEN!’ schreeuwde ik zonder dat ik het besefte. ‘MIJN KRACHTEN ZIJN GROTER DAN DIE VAN JULLIE BIJ ELKAAR, EN GEEN ENKELE RODE STER ZAL AAN NIVADA OF FABIAN KOMEN!’
Plotseling besefte ik dat ik niet zelf sprak maar mijn innerlijke kracht, afkomstig van de Opperster.
Ik zag dat Colix, Yvette en Robyn het lichaam van Fabian veilig weg hadden gehaald en dat steeds meer vuurstrijders en ijswachters weg konden komen.
Op dat moment knalde mijn innerlijke kracht uit elkaar en werden alle rode sterren naar achteren geblazen.
Ik voelde lichte tintelingen in mijn vingers en tenen en zag dat ik aan het vergaan was tot sterrenstof.
Één heldere lichtbol schoot uit mijn lichaam en kwam terecht in de borst van Fabian.
Toen zakte ik door mijn knieën en keek ik toe hoe langzaam heel mijn lichaam verging tot sterrenstof.
Ik had mezelf opgeofferd voor Fabian, waarbij Margaery gelijk had wat betreft de toekomst.
Er was een grote opoffering gedaan voor Fabian, de Opperster van de sterrenhemel.
En met die gedachte sloot ik mijn ogen en verging mijn hele lichaam tot sterrenstof, op mijn hart na.

Youval

‘Onmogelijk!’ siste ik terwijl ik naar de plek keek waar Nivada net nog gestaan had.
‘Ze heeft zichzelf opgeofferd voor Fabian, die nu de totale kracht van de Opperster bevat’.
‘Youval, wat doen we met deze drie?’ vroeg Tamandra aan mij terwijl ze wees naar de man en vrouw met blauw haar en de vrouw met zwart haar.
‘Ach kijk nou, de koning en koninginnen van deze planeet’ zei ik triomfantelijk terwijl ik de woeste blik in hun ogen zag.
‘Sandra, Ferdinand en Sabrina, toch?’
Ze werden vastgehouden door mijn rode sterren en ik besloot direct wat ik met hen ging doen.
‘Deze planeet heeft hun hoop gevestigd op de twee oppersterren en de koning en koninginnen. We moeten al hun hoop vernietigen. Nivada is dood, net zoals deze koning en koninginnen’.
‘LANG LEVEN DE GEVALLEN STER FABIAN!’ schreeuwde ze alle drie in koor.
En met die laatste woorden werden ze alle drie tegelijkertijd onthoofd, door hun eigen wapens.