Sag das es nich wahr is

Bill pov.: Ik kijk Tom aan en weet niet wat te zeggen. "Ik..ik..euh..." "Bill, je gaf je woord! Geef je het nu op?!" Ik heb geen keus...mijn eeuwige broederliefde tegenover een bloeiende liefde met Valerien..."Ja, Tom, ik doe nog mee." Hij geeft me een schouderklopje en loopt terug naar Valerien. Ik zak in elkaar, mijn handen voor m'n ogen. Ik kan dit niet aan!
Valerien pov.: "Hej, Tom kom eens kijken wat er op tv is." Tom loopt van de keukendeur tot aan de zetel, geeft me een kusje op mijn wang ,ah zalig !, en komt naast me zitten. Wanneer hij het intervieuw met Tokio Hotel ziet schiet hij in de lach " Haha, nja ik wist toen niet wat te zeggen!" We lachen.
"Tom, waar is Bill eigelijk?" "In de keuken. Maar hij komt direct." Tom neemt me vast en knuffelt me, dit had ik net nodig. Na vijf minuten komt Bill uit de keuken, zijn ogen zijn rood. Heeft hij gehuild? Hij ziet mij in de armen van Tom, blijft even verstijft staan en loopt dan snel naar zijn kamer. Ik laat Tom los en vraag wat er met Bill scheelt. "Niets, laat hem maar." Nee, ik laat hem niet en loop achter hem aan naar zijn kamer en ik klop op de deur...
Bill..Bill mag ik binnenkomen? Hij antwoordt niet. Stilletjes doe ik de deur open en loop naar binnen. Ik kijk rond me en vind Bill in een hoek, hij huilt. Ik loop naar hem toe, zak door mijn knieen, pijn of geen pijn, en pak Bill vast.
Op dat moment Komt Tom binnen. Ik kijk op. "Valerien, kom laat Bill maar even alleen. Laten we een film gaan kijken." Ik kijk naar Bill, hij knikt. Ik sta op en volg Tom naar onder. Hij zet een thriller op. Op een gegeven moment schrik ik zo hard dat ik me aan Tom vastklamp. Hij legt zijn armen rond me en ik voel me op m'n gemak. Ik sluit m'n ogen maar slaap niet. Tom legt zich neer zodat ik op z'n buik lig.
Bill pov.: Stel je niet zo aan Bil! Ik sta op kijk in de spiegel, geen rode ogen meer. Dan loop ik de trappen af en zie Tom in de zetel liggen met Valerien. Ik voel woede opkomen. Dit keer hou ik me niet in:

'Tom hoe haal je het in je hoofd!!! Haar weghalen bij mij en dan zelf flikflooien met haar hoe durf je!!' Ik loop op hem af, Valerien sckrok op en staat ondertss recht. Tom: 'How rustig broertje tis wel genoeg geweest zo..'

Valerien pov.: Nog nooit heb ik Bill zo boos gezien, ik krijg schrik, de tranen staan in zijn ogen. Tom staat op en gebaard dat Bill rustig moet zijn. Het helpt niet. 'Jij vuile bedrieger!! Ik had nooit met je moeten wedden! Laat dat meisje met rust! Ik ken jou trukjes wel!!' Wat? Wedden? Waar heeft hij het over...Tom:'Je stemde er anders wel zelf mee in!! Wilt ge slaan?! Kom maar op ik kan jou wel aan!!' Hij tikt op zijn wang. Wat doet Tom nu? Uitlokken? Hij dacht dat Bill nooit de moed zou hebben maar...OMG Bill grijpt zijn vuist recht naast Toms oog. Hij ligt op de grond...de broertjes kijken verschrokken naar elkaar. Wat moet ik doen?? Ik loop naar Tom. Ik wrijf hem over zijn gezicht en kijk verontwaardigd naar Bill die nog steeds verschrokken kijkt. Waarom Bill? Waarom?

Hij kijkt steeds bozer..Bill:'Dat daar op de grond..haj toch..' hij heeft het moeilijk 'Hij wedde dat hij jou eerder zou krijgen dan ik. We hadden gewed om jou!! Nou goed! Het is eruit!!'

Ik schrik....'Wat?..Nee..zeg alsjeblieft dat het niet waar is...alsjeblieft Bill!' Ik sta rustig op..pijn in m'n hart wanneer ik de jongens aankijk...wat waren ze van plan...wat moet ik denken...RETTE MICH!