meisje pov: Ik neem nog een hap van de boterham. Ik knabbel erop terwijl ik naar onder kijk. Nu pas vragen ze mijn naam. Twee zachte vingers gaan onder m'n kin en duwen deze naar boven. 'Hoe heet je?' Hij heeft een glimlach om bij weg te smelten, twee prachtige donkere ogen die mij hartverwarmend aankijken. 'Ik heet Valerien.'
'Dat is een mooie naam' zeggen Tom en Bill tegelijk waardoor we alledrie in de lach schieten.
verteller pov: Tijdens het eten is het eerder stil. Maar Valerien is wel gelukkig. Ze merkte dat Tom en Bill haar aan het bekijken zijn. Na het eten gaan Tom en Bill de ontbijtborden in de keuken zetten. Valerien hoort ze praten. Het geluid van twee handen die in elkaar slaan. Ach, jongens zeker.Valerien wil opstaan om haar te gaan omkleden maar haar rug doet pijn. Alleen als ze ligt of zit gaat het nog net maar lopen geeft schokken naar de rug toe dus dat gaat wat moeilijker. Toch probeert ze recht te staan. 'Gaat het? Moet ik helpen?' vraagt Tom bezorgt als hij uit de keuken komt, wat Valerien een beetje verbaast.
'Jaja, natuurlijk' zegt ze maar na twee stappen zakt ze in elkaar. 'Valerien!!' Bill komt uit de keuken gestormd 'Wat is er ge..Valerien! Gaat het meisje?!' Tom helpt haar overeind. 'Misschien is het beter als je vandaag gewoon op de zetel blijft liggen' Hij neemt haar op en legt haar dan weer voorzichtig neer op de zetel.
Valerien pov: Auw mijn rug. Tom heeft gelijk, ik kan maar beter hieronder blijven. Nu verzorgen ze me zo goed. 'Hallo, aarde aan Valerien' Ik schrik op. Was ik dan zo in gedachten verzonken dat ik Bill niet eens hoorde? 'Wil je iets warms hebben om te drinken?' Ik knik. Hij gaat treug naar de keuken. Tom die van het toilet komt laat zich naast me neerzakken in de zetel. Ik moet geeuwen. 'Ben je moe?' vraagt Tom.
'Ja eigelijk wel. Heb niet zo goed geslapen vanacht.' ik glimlach. Tom legt een arm rond me, automatisch leg ik m'n hoofd op zijn schouder. Gisteren heeft Bill me een t-shirt van Tom aangedaan dus echt warm is dat niet, daarom ril ik een beetje. Tom voelt het. 'Wacht even..' zegt hij. Hij doet zijn bloes uit (hij heeft daaronder nog een t-shirt aan) en trekt deze aan bij mij. Daarna zet ik mijn kap op. Hij houdt mijn gezicht vast en zegt: 'Voila, nu heb je het niet meer koud' en hij legt opnieuw zijn arm rond me. Ik voel Tom z'n warmte om me heen. Ik lig hier zo goed! Voor de laatste keer leg ik me goed en dan val ik langzaam in slaap.

Tom pov: Ik voel Valerien rillen van de kou. 'Wacht even...' Ik trek m'n bloes uit en doe deze aan bij haar. Even hou ik haar gezicht vast, my god die is zacht! 'Zo nu zal je het niet meer koud hebben'. Ik trek haar dicht tegen me aan. Ze is toch zo mooi. Hoe liever ik ben des te beter voor mij achteraf. Ik geef haar een kusje op haar hoofd. 'Slaapt ze?' fluistert Bill 'Eigelijk is ze wel een lief meisje, we weten zo weinig over haar. Aan haar gebrekkig Duits te horen is ze alleszinds niet van hier'. Hij wrijft over haar gezicht, ze herlegt zich een beetje. 'Wat als we nu morgen eens gaan zwemmen, tenminste als haar rug beter is.' 'Ja goed idee' zeg ik 'Maar euhm Bill, heeft ze eigelijk wel een bikini mee??' 'Oei niet aan gedacht...Weet je wat, blijf jij hier bij haar dan ga ik stad in en koop haar een.' 'Tuurlijk Bill doe dat, en jij weet precies welke maat ze heeft hè?!' Bill denkt soms ook aan niks hè. 'Ach das waar ook, nee dat weet ik inderdaad niet. Maar Tom, jij hebt daar toch wel ervaring in hè?' Ik kijk hem aan 'erg grappig broertje. Ach, gaan naar een winkel en vraag daar een klein maatje en pak..laat ons zegge..een B-cup.' Bill doet zijn jas aan, muts en bril. Neemt geld en vertrekt. De deur valt dicht.

In tussentijd leg ik me neer op m'n rug, zij ligt op m'n buik. Mijn hand ligt op haar rug. Van de stilte kan ik m'n ogen niet openhouden en val zelf ook in slaap....*zzzzzzzzzzzzz*

Bill pov: Na onderhalf uurtje kom ik terug thuis. Wanneer ik in de living kom tref ik Valerien liggend op Tom aan. Eigelijk wel een schattig zicht. Ik neem een dekken en leg deze over hun twee. Valerien geef ik nog een kusje op haar wang. Ze glimlacht! Ik voel me inneens zo warm worden vanbinnen. Snel leg ik m'n spullen op tafel en nestel me in een andere zetel. Ik kan m'n ogen niet van haar afhouden en merk elke beweging op die ze maakt. Haar ademhaling maakt me rustig. Veel te rustig. Verteller pov: En jah, daar slapen ze dan alledrie.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen