I. Ena Onishi

Ena p.o.v
Stilletjes staar ik uit het raam zonder iets te zeggen om de drukkende stilte die al een paar minuten heerst te verbreken.
'Dus..' Zegt Myko uiteindelijk. Ik draai me om zodat ik weer bij het gesprek zit.
'Sorry.' Mompel ik. 'Ik was even in mijn eigen gedachten.' Als ik de groep rond kijk zie ik dat iedereen dat waarschijnlijk was.
'Kom op mensen, het is de eerste schooldag! Ik weet dat iedereen nog moe is van de vakantie, en het liefst gewoon weer vakantie wil, maar het is toch fijn dat we elkaar weer zien?' Yuki staat bemoedigend op van haar stoel.
'Dat is waar, kom op jongens.' Geeft Hasumi toe. Kato en Hisato kijken ook sloop op van hun mobieltjes, en stoppen ze meteen in hun zak.
'Je weet dat het ochtend is toch?' Zegt Hisato. Slaperig haalt hij een hand door zijn haren, en kijkt wijzend naar de klok. Iedereen hier lijkt wel moe te zijn behalve Yuki.
'Heb je vanochtend per ongeluk red bull in in je koffie gedaan of zo?' Grapt Kato. Yuki kijkt hem boos aan, wat ze nooit lang kan blijven waardoor ze al snel weer lacht.
'Had jij misschien wel kunnen doen, je ziet er uit als of je recht uit je bed komt.' Zegt Myko droog. Nu is Hisato degene die boos kijkt.
'Ik heb daar op internet een hoop dingen over gelezen.' Lach ik. 'Je wilt niet weten wat ze er allemaal over zeggen.' Ik neem een slok van mijn inmiddels koud geworden koffie, die nog verrassend goed smaakt.
'Net als koude koffie zeker, ik snap echt niet dat jij dat kunt drinken.' Kato wijst op mijn koffie.
'Het is eigenlijk best lekker.' Ik haal mijn schouders op, en neem nog een overdreven grote slok, wat ik beter niet had kunnen doen. Kuchend slik ik het alsnog door, waarna Yuki meteen weer in de lach schiet. Myko die naast me zit klopt lachend op mijn rug. 'Dank je.' Glimlach ik schor.
Ik drink het laatste restje koffie op, en gooi het in de prullenbak die vlak naast me staat. Ik ben echt erg blij met mijn vrienden. We hebben elkaar leren kennen op de eerste dag in de brugklas, en zijn sindsdien eigenlijk vrienden gebleven. Dit zijn de beste vrienden die ik ooit heb gehad, en ik ben echt blij dat ik ze heb leren kennen. Toen ik klein was had ik geen vrienden omdat ik erg verlegen was, maar dat is nu zeker wel veranderd. De middelbare school heeft me veranderd, en daar ben ik wel blij mee. Ik wil niet te veel over mijn verleden na denken, en sta op van mijn stoel. Als of ik het getimed heb, gaat de bel, en klinkt het geschuifel van stoelen door de aula. Naast mij staan ook de anderen op, en lopen we naar de eerste les van dit schooljaar.

Nonchalant schuift Kitara een briefje naar me toe. Kitara is een andere goede vriendin van me, maar zit niet in de vriendengroep. Ik als de leraar even niet kijkt vouw ik snel het briefje open, en lees wat er op staat.
Leuke vakantie gehad?
Ik kijk even naar Kitara, maar die zit over haar schrift gebogen om niet op te vallen.
Gaat wel.
Krabbel ik er onder, waarna ik het briefje weer haar kant op schuif. Ze pakt het briefje en ik zie haar ogen over het papiertje gaan. Ze pakt haar pen en schrijft er iets onder. Als ik het briefje weer heb lees ik wat er onder staat, en schrijf er zelf iets bij. We gaan zo nog een tijdje door tot de bel gaat, en ruimen dan snel alles op.
'Zullen we samen eten in de pauze?' Vraagt ze als we het lokaal uit zijn.
'Sorry, ik zit al met anderen, misschien de kleine pauze?' Stel ik voor. Ik kijk haar vragend aan, en gelukkig knikt ze.
'Oké, ik zie je na de pauze wel weer.' Zegt ze, en loopt weg. Even verbijsterd kijk ik om me heen of ik iemand uit mijn klas zie, en zucht opgelucht als ik Hasumi en Myko de trap af zie lopen. Snel ren ik achter ze aan, en samen lopen we pratend naar de aula.