One Shot 20 ~ Niall

Mijn ogen gleden terug ongewild naar het meisje die enkele tafeltjes verder zat. Nee ongewild was het eigenlijk niet, ik wou haar zien.
“Niall, stop met staren.” Ik kijk Harry boos aan, maar krijg dan toch een kleine glimlach op mijn gezicht. Harry had gelijk, ik was aan het staren.
Na enkele minuten besefte ik dat ik al opnieuw naar haar aan het kijken was. Ze zat in een hoekje van het café zacht op haar gitaar te spelen en af en toe schreef ze iets op.
Ze fascineerde me meer dan ik wou toegeven.
“Niall, hou je gedachten er bij?” Ik keek terug naar mijn mede bandleden en knikte. We hadden een bespreking voor onze volgende tour en deden dit in een klein cafétje waar bijna niemand anders zat ergens in Nederland. Enkel wij, een ouder koppeltje en dat fascinerende meisje met haar gitaar zaten er. Het meisje waarr ik dus al opnieuw naar aan het kijken was.
“Zou ik pannenkoeken mogen en –euhm een warme chocolademelk?” Haar stem, wow die was al even prachtig als hoe ze eruit zag. Ik voelde een stamp van Liam in mijn zij en al snel keek ik terug voor me.
“Niall, ga gewoon naar haar toe in plaats van zo te staren.” Fluistert Liam in mijn oor en geeft me een duw, zodat ik me wel moet recht stellen.
Verlegen wandelde ik naar haar toe en ze keek me vragend aan, wanneer ik voor haar sta.
“Kan ik iets voor je doen?” Ik hoorde haar stem even overslaan en een verlegen glimlachje sierde haar gezicht.
“Euuhm-.” Op dit moment haatte ik Liam zo hard.
“Euhm-, speel je al lang gitaar?” Vroeg ik dan maar snel, terwijl ik me neer zette recht over haar.
Verlegen keek ze naar haar gitaar en knikte. “Toch al een tijdje.” Ze keek me verlegen aan en ik begon spontaan te glimlachen. Ze had prachtige donkere ogen en haar haar was bijna zwart, maar je zag toch de mooie bruine gloed er nog in.
“Niall.” Ik gaf haar verlegen een hand en nu begon er een minder verlegen lachje rond haar lippen te komen.
“Wie weet dat niet.” Lacht ze, waarna ik even zucht en knik. Ze had gelijk, we waren wereldberoemd en waarschijnlijk wisten zelfs die oudjes aan de andere kant van het café wie we waren.
“Ik ben Natcha.” Glimlacht ze, terug met een verlegen gloed in haar ogen. Wow dit maakte haar schattig.
“Prachtige naam, schrijf je zelf je liedjes?” Ik wees naar het boekje die voor haar lag en even beet ze op haar lip, waarna ze knikte.
“Heb je misschien zin om eens samen te schrijven?” Wow ik wist zelf niet van waar dit vandaan kwam, maar wist wel dat ik dit echt wou. Ik zag dat ze me geschrokken aan keek.
“Omdat ik euhm-, even inspiratieloos ben en jij mij misschien wel kan helpen met vernieuwende ideeën? Enkel als je wilt natuurlijk.” Zeg ik er nog snel achter.
“Natuurlijk wil ik dat, dat zou een hele eer zijn.”
“Morgen? In ons hotel?” Verlegen beet ze op haar lip en knikte, waarna ik haar alle gegevens van het hotel door gaf en we een uur afspraken.
Ik stelde me recht en gaf haar snel een kus op haar wang, waarna ik terug liep naar de jongens. Ik keek haar nog eens aan en ze glimlachte lief terug.


Volgende dag.

Ik stond nerveus te wachten in de lobby van het hotel, tot wanneer Natcha zou toekomen. We hadden om 15u afgesproken en het was net drie uur geworden.
“Hey.” Ik keek licht geschrokken op, in de lachende bruine ogen van Natcha.
“Hey hun.” Ik gaf haar een korte knuffel en samen liepen we naar mijn kamer.
We schreven samen enkele akkoorden en hadden na een vijftal uur de akkoorden van een liedje. Tijdens het schrijven en uitproberen was Natcha helemaal open gebloeid en mijn fascinatie voor het prachtige meisje was enkel maar gegroeid. Natuurlijk hadden we geen vijf uur alleen geschreven, we hadden ook gepraat en ik had het mooie meisje al beter leren kennen. Zo wist ik ondertussen dat ze 18 jaar oud was en hield van reizen.
“Het is al laat, heb je zin om mee iets te gaan eten?” Haar ogen fleurden op bij het woord eten en gretig knikte ze. Wow ze hield ook van eten.
“We kunnen naar een leuk restaurantje? Hier maar twee straten verder?” Antwoordde ze, waarna ik knikte.
“Allemaal oké voor mij. Jij bent hier thuis.” Snel deed ik mijn jas aan, waarna we het hotel verlieten en samen naar het restaurantje gingen. Het was gelukkig heel koud die dag, waardoor er weinig mensen op straat waren en ik dus niet snel herkend werd.


2 uur later.

“Heb je zin om nog even door het park te wandelen?” Ik keek haar glimlachend aan en ze knikte, mijn hart sloeg even een tel over en zacht liet ik mijn hand in de hare glijden. Verlegen keek ze me even aan, maar sloot dan toch ook haar vingers rond de mijne.
We wandelden een halfuurtje door het park, waar ik ineens een mistletoe in het oog kreeg, onder een boog vol met lichtjes. Dit was mijn kans, ik weet dat ik haar nog maar een dag ken, maar ik voelde iets voor haar, dat ik nog nooit had gevoeld.
Zo subtiel mogelijk leidde ik haar onder de boog, waarna ik ineens stil stond en me naar haar toe draaide.
Vragend keek Natcha me aan en ik nam haar tweede hand ook vast. Ik zag haar enkel meer verward kijken en knikte dan naar boven. Haar ogen volgden de mijne en toen ze de mistletoe vlak boven ons zag hangen, kwam er een glimlach op haar gezicht en keek ze mij terug aan.
Dit was voor mij een teken om haar dichter naar me toe te trekken en mijn lippen zacht en liefdevol op die van haar te drukken.