10. Pearle

Pearle

Ik had een angstig gevoel gehad toen Jake me precies dezelfde vraag vroeg als in mijn nachtmerrie. Gelukkig kwam ik er snel achter dat hij niet hetzelfde bedoelde als toen. ‘Waarvan ken je die poema dan?’ Ik glimlach. ‘Hij heet Rumo.’ Jake knikt vaag. Ik denk terug aan wanneer ik Rumo voor het eerst heb gezien. ‘Hij was nog maar een kleine poema en de enige in zijn nest.’ Ga je hem alles vertellen? Ik schud mijn hoofd richting Rumo. ‘Wat is er?’ Jake staat geïnteresseerd tegen een boom aan geleund naar mij te kijken. ‘Niks. Maar goed, hij had dus geen broertjes of zusjes en zijn moeder wilde hem niet dus,’ Dit deel vindt Rumo altijd het ergste. Daarom proberen we het zoveel mogelijk te vermijden maar nu kan dat even niet. ‘Dus werd hij verstoten.’ Ik werp een blik op Rumo. Het raakt hem. Dat zie ik. ‘Wat erg.’ Jake meent het, dat zie ik aan de blik in zijn ogen. Rumo gromt naar me waardoor Jake bang een meter naar achter schiet. Je gaat de rest niet vertellen. Ik loop naar Rumo toe en ga bij hem zitten met mijn arm op zijn rug. Jake doet twijfelend een stap naar ons toe. ‘Waarom laat de poema je toe?’ Ik kijk hem aan. ‘Rumo, hij heet Rumo.’ Zeg ik scherp. Rumo is niet zomaar een poema. ‘We beschouwen elkaar als een soort broer en zus.’ Jake heeft een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht. ‘Maar jij bent een mens! En die poema,’
‘Rumo.’
‘Rumo is een dier. Dieren kunnen niks.’
Rumo gromt en springt op. Ik sta ook op. Jake doet een stap naar achter.
‘Hoe durf je? Dieren kunnen niks? Wat dacht je van jullie dan. Met dorpen maken jullie de natuur kapot. Jullie doden zomaar dieren zonder te kijken naar wat voor dier het is. Jullie verstoren de voedselketen en met al jullie afvalstoffen gaan de planten er ook aan. Dieren kunnen niks? Zíj weten hoe ze de natuur in balans moeten houden. Ze kunnen jullie taal begrijpen en hebben zelf nog talloze andere talen erbij. Nee, dieren kunnen alles veel meer en veel beter dan mensen.’ Ik sta boos en met gebalde vuisten licht voorovergebogen. Rumo gromt nog een keer maar deze keer dreigender.
Jake staart bang naar ons. We zien er vast angstaanjagend uit. Een drukkend gevoel ligt op mijn hart. Ik vind hem leuk. Ik kan hem toch niet zomaar laten aanvallen?
‘Pearle?’ Jake had zeker de verandering in mijn houding gezien. Ik laat mijn gebalde vuisten los. Jake zet een stap naar me toe. ‘Vind je dat echt?’ De twijfel slaat bij mij toe. Ik kan het hem niet kwalijk nemen dat hij niet zo goed weet hoe het bij de dieren gaat. Aan de andere kant is hij wel vaak bij die wilde dieren en weet hoe het met ze gaat. Zeg ja, je moet hem de waarheid vertellen. ‘Ik..’
Opeens kan Rumo zich niet meer inhouden en springt hij op Jake af. Ze worstelen en ik zie dat Rumo met zijn klauw naar Jake’s slaap uithaalt en zijn wang openkrabt. ‘Stop!’ Ze luisteren niet en ik zie Jake een dolk tevoorschijn halen. Waar haalt hij die vandaan? Jake steekt Rumo in zijn poot waardoor hij luid gromt. Dan zie ik dat de dolk precies in de goede hoek staat om Rumo’s hersenen te doorboren. Ik sla vlak voor hij Rumo’s vacht aanraakt de dolk uit Jake’s hand. Ik zucht opgelucht maar dat duurt niet lang want ik voel een van Rumo’s klauwen op mijn haargrens komen. Ze schrapen mijn huid weg naar achter, tussen mijn haar. Wanneer Rumo beseft dat hij mij verwond en zijn klauw van mijn hoofd haalt, ben ik allang weggezogen naar een andere wereld.