De uitslag

Ik zat al een paar dagen thuis te wachten..
De dokter zou bellen als hij erop had gereageerd.
Ik was wat aan het lezen tot opeens de telefoon rinkelde.
Ik sprong op en rende naar de telefoon ik pakte hem op en.... het was de dokter.
Hij zei: hallo, ik euhh ik heb nieuws!
ECHT?? Zei ik.
Ja kom nu naar het ziekenhuis dan hoor je de uitslag.
Ik smeet de telefoon weg en rende zonder de deur op slot te doen naar buiten.
Ik pakte me fiets en fietste zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.
Toen ik daar aankwam smeet ik me fiets neer en rende naar binnen.
En.. gelukkig de lift is open.
Ik rende er in en drukte op het knopje.
Toen ik boven was rende ik door de gangen todat... daar de dokter stond.
Ik stopte met rennen en liep heel rustig door de gang.
Ik kwam bij het spreekkamertje en liep met rillende benen naar binnen.
De dokter deed de deur dicht en ging zitten.
Ik heb euh n-nieuws!!
Kom maar even mee....
We liepen door de grote brede gangen.
Toen zag ik een klein donker kamertje aan het eind van de gang.
En jahoor daar gingen we naar binnen...
NEEE riep ik hij is toch niet, nee dacht ik dat kan niet.
De dokter zei: kom binnen.
Ik liep de kamer in en keek om me heen.
Er was een hele muffe lucht in de kamer.
De dokter deed de lichten aan.... en toen....
Neeeeeeeee ik schreeuwde zo hard als ik kon.
Ik barste in huilen uit en kon niet meer stoppen.
Ik zei: waarom Nick waarom nu?
Ik wilde op hem afrennen maar de dokter hielt me tegen.
Ik zakte op m'n knieeen en krimpte in elkaar.
De volgende ochtend werd ik wakker in een hele grote kamer met allemaal andere kinderen.
Na een uurtje kwam de dokter die mij vertelde dat ik bij Nick in de kamer in slaap was gehuilt.
Ik mog gelukkig die dag weer naar huis.
M'n moeder kwam me ophalen van het ziekenhuis.
Ik stapte in en keek de hele weg naar huis uit het raampje.
Toen we thuis kwamen plofte ik op de bank en ging tv kijken.
Die avond had ik nog geen woord gezegt.
's Avonds lag ik tegen me moeder aangekropen op de bank te slapen.
Die volgende ochtend werden m'n moeder en ik samen op de bank wakker.
Ik stont op en liep naar de keuken om wat melk te pakken.
M'n moeder sliep nog die was gister oas laat in slaap gevallen!
Ondertussen was het al half 12 toen me moeder eindelijk een keer wakker werd.
Ik had al lekkere broodjes klaar gemaakt voor ons.
We aten ons ontbijt op en gingen ons aankleden.
Toen we boven aan het aankleden waren hoorden we de bel.
Ik stormde naar beneden en deed de deur open.
Daar stond een meneer met een zwart pak en met nette gelakte schoenen.
Hij zei: bent u de vriendin van Nick?
Ik werd helemaal rood en wist niks te zeggen!
Zonder iets te zeggen gooide ik de deur dicht en rende huilend naar boven..
Ik plofte op bed, er speelde precies het zelfde dingetje door m'n hoofd als die ene avond toen Nick dood ging...
Me moeder deed de deur open en kwam zachtjes binnen.