Chapter 1.OO8

De eerste die naar me toekomt nadat heel het team de zaal uit is is Icer. ‘Gazel-sama, weet je zeker dat het goed is dat we zomaar stoppen? We willen niet dat je er weer voor gestraft wordt.’ Ik stop met lopen en kijk Icer aan. Achter haar zie ik de rest van het team staan en aan hun gezichten te zien denken ze er precies hetzelfde over. ‘Wees gerust, het is een bevel van vader. Gemini Storm moet heel de dag trainen omdat ze vanmiddag naar de eerste scholen toegaan. Onze trainingen voor vandaag zijn dus afgelast. Als je toch wilt trainen zul je dat buiten moeten doen op het veldje.’ Iedereen in het team lijkt tevreden met het antwoord en loopt weg. Sommige naar buiten, andere naar ons gedeelte van het gebouw. Ik volg mijn weg de andere kant op.

Aangekomen in het deel van Prominence verbaas ik me elke keer weer hoeveel warmer het hier is. Maar aan de andere kant is het begrijpelijk met het element van Prominence. Iedereen zal waarschijnlijk ook de verwarming op het hoogste stand aan hebben staan. Bij ons is dat anders, ik heb mijn verwarming vaak zelfs kouder staan dan normaal.

Het eerste persoon dat ik zie als ik in het deel van Prominence ben is Nepper. Ik loop in zijn richting. ‘Nepper, waar is Burn.’ hij lijkt te schrikken van mijn plotselinge verschijning. Blijkbaar had hij me niet aan horen komen. Ik zag de rilling over zijn rug gaan toen ik mijn woorden uitsprak. Ik weet niet waarom maar het geeft me een goed gevoel. Een gevoel alsof ik hier de macht heb. Bij mijn eigen team voel ik dat niet. Ik denk dat dit is omdat ze niet bang voor me zijn en sommige me zelfs respecteren. Ondanks hoe ik ze soms behandel. Hier is dat niet. Hier wordt ik gezien als Gazel, de aanvoerder van Diamond Dust. Hier zijn ze wel bang voor me en kijken ze tegen me op omdat ik beter ben. Het is een bevredigend gevoel. ‘Uh Gazel-sama ik had je niet gezien.’ hij stamelt en kijkt om zich heen, zoekend naar een uitweg. ‘Waar is Burn?’ ik vraag het iets dringender dit keer. ‘Ik weet het niet.’ hij spreekt het zacht uit alsof hij bang is voor mijn reactie. ‘Hoezo weet je niet waar hij is?’ ‘Ik heb hem heel de dag nog niet gezien. Meestal zien we hem pas met de training en niet ervoor. Geweldig hij slaapt dus heel de ochtend door. Ik zou eens moeten regelen met vader dat wij aan het begin van de middag mogen trainen in plaats van in de ochtend, als eerste van de dag.

Zonder nog iets tegen Nepper te zeggen loop ik verder het deel van Prominence in. Ik zie sommige van het team maar zij zijn niet degene die ik momenteel nodig heb. Degene die ik nodig heb ligt nog in zijn nest te pitten, maar niet voor lang. Aangekomen bij de deur die leidt tot de kamer van Burn blijf ik even stilstaan. Om me heen zie ik helemaal niemand dus ik neem even de tijd om op adem te komen en mijn spieren even de tijd te geven om te ontspannen. Het blijft pijnlijk om te lopen en het wordt er zometeen niet beter op. Ik neem een grote hap adem en til mijn been op. Vervolgens trap ik de deur van Burn open. ‘Wakker worden Burn!’ roep ik terwijl ik de deur intrap. Ik zie Burn, die inderdaad nog in zijn bed lag te slapen, overeind schieten van de klap die hij hoorde. Op dat moment ontmoeten zijn ogen die van mij.