A ranger/traitor 253

Er werd op de deur geklopt. Miko ging overeind zitten. Hoe laat was het? Hij had de halve nacht voor niets het bos lopen doorzoeken. (Terwijl Halt rustig een kop koffie had gedronken). Hij wilde ook wel even uitslapen!
“Kom binnen!” De onverwachte bezoeker duwde tegen de deur, maar Miko had de hendel ervoor geschoven, zodat hij niet binnen kon. Miko onderdrukte nog net een Skandische krachtterm terwijl hij uit bed kwam en zijn hemd aantrok. Hij vroeg zich af wie het kon zijn. Tyr alvast niet. Die was nu ergens zijn roes aan het uitslapen en zou niet voor de middag wakker te krijgen zijn. Hetzelfde gold voor de andere Skandiërs.
Miko opende de deur. Tegenover hem stond een jongen van ongeveer zijn leeftijd met kort bruin haar.
“Ben jij de Jager-leerling Miko?” vroeg de jongen. Hij sprak Aralueens, maar hij was te jong om een boogschutter te zijn. Miko kon zich ook niet herinneren dat hij hem ooit eerder gezien had.
“Ja, en…” Miko wist nog net zijn vraag binnen te houden toen hij zich realiseerde dat deze jongen maar één iemand kon zijn. Corn. De echte, die was gevangengenomen door Skandiërs toen hij nog maar een week in de leer was, terwijl iemand anders zijn plaats had ingenomen.
“Kom binnen. Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik maar half ben aangekleed.”
“Het spijt me dat ik je heb wakker gemaakt”, zei Corn zonder hem aan te kijken.
“Ik was al wakker, ik moest alleen nog uit bed komen”, loog Miko. Na alles wat die jongen het moeten doorstaan, zou het nogal kleinzerig zijn om te klagen over nachtrust.
“Waar kan ik je mee helpen?”
“Ik wil graag weten wat er in Araluen gebeurd is sinds… nou ja de laatste maanden. Halt en jij waren zo snel vertrokken na de veldslag en er was verder niemand die het schijnt te weten, dus ja…” Corn wreef zich nerveus in de handen.
Miko had eigenlijk totaal geen zin om het hele verhaal te vertellen, maar hij nam aan dat hij geen keus had. In Hibernia waren Halt en hij inderdaad de enige die het wisten en hij kon zich perfect voorstellen dat Corn het liever aan een leeftijdsgenoot vroeg dan aan De Halt.