Avery drumt

Roos zat met dikke donkere wallen onder haar ogen in de muziek les. Ze had vannacht helemaal niet geslapen. Ze had de hele tijd over de kudde lopen nadenken. Moest ze het melden bij de regering of de politie? Zouden ze haar überhaupt geloven? Waarschijnlijk zouden ze denken dat ze gek is. Maar misschien moest ze zich niet zo druk maken. Waarom zou iemand de kudde mee willen nemen? Als ze de pony's zouden willen verkopen moesten ze eerst getraind worden. Dat is voor veel handelaren te veel moeite. Ze kunnen trouwens ook op een veiling speciaal voor wild vee terecht komen.
Roos schudde verward haar hoofd. Waarom dacht ze gelijk de ergste dingen? Het kon toch ook zijn dat de kudde expres was weggehaald door de regering of wie dan ook, om de kudde naar een veiliger en mooier leefgebied te brengen.
Ze kreeg een duw tegen haar arm. "Kom je?" tetterde iemand in haar oren.
Roos keek geschrokken op. Recht in de heldere blauwe ogen van Alexandra. "We gaan drummen! Super vet joh!"
Roos greep naar haar hoofd. "Nee," steunde ze. "Ik heb hoofdpijn... dus nee," herhaalde ze.
"Oh," zei Alex. "Is dat de reden waarom je de hele dag al zo afwezig doet?"
"Huh?" Roos keek haar vriendin niet begrijpend aan.
Die rolde met haar ogen. "Je zakte bijna met je hoofd in je lunch van vermoeidheid en tijdens de les loop je de hele tijd naar buiten te staren."
Roos was verbaasd. Ze had niet eens doorgehad dat ze dat deed. Laat staan dat Alex het heeft opgemerkt! Gênant!
Alex zag de verwarring op haar gezicht. Ze lachte. "Laat maar zitten. Blijf jij maar zitten, ik ga wel." Ze rende enthousiast naar het drumstel.
Avery, die verveeld een paar tafels verderop zat, had het gesprek gevolgd.
Ze vloog overeind en was net iets eerder dan Alex bij het drumstel. Ze plofte neer op het gammele krukje en pakte de drumstokjes voordat Alex ze voor haar neus weg graaide.
"Te laat!" riep ze pesterig tegen Alex, en stak haar tong uit. Alex keek haar eerst perplex aan, toen rolde ze overdreven met haar ogen en stak ook haar tong uit. "Waarom wil jij ineens ook zo graag?" vroeg Alex.
"Daar zul je zo achter komen," fluisterde Avery met een gemeen lachje op haar gezicht. Ze wierp een blik op Roos, die met haar handen in haar hoofd vermoeid over haar tafel hing.
Alex kreeg het door, maar Avery hief al de stokjes en ramde er overdreven op los. Alleen maar omdat Roos hoofdpijn had. Roos greep gepijnigd naar haar hoofd. Het bonkte van het slaapgebrek en het vele nadenken.
Avery werd door mevrouw Muse, hun docent muziek, de les uitgestuurd omdat ze bang was dat er straks niks meer van het drumstel over was en ze had gezegd dat je er niet zo hard op moet slaan. Ze hoefden het niet in Tokyo ook te horen. 'Behalve als je hoopt dat je daar een beroemde drummer wordt,' had Jonathan gezegd. Hij was eruit gezet. Avery volgde door dezelfde deur.
"Wil jij nu?" vroeg mevrouw Muse.
Alex schudde haar hoofd en slenterde met gebogen hoofd naar Roos. "Sorry, ik wist niet dat ze dat van plan was, ik had haar van haar kruk moeten duwen!"
Roos schudde haar hoofd. "Dan was jij er nu uitgestuurd. Het maakt niet. Echt niet."
Roos keek naar buiten. De regen tikte triest tegen de ruiten.