Chapter 1.OO7

De volgende ochtend word ik weer wakker van het geluid van mijn wekker. Ik wil mijn arm optillen om mijn wekker uit te zetten maar krimp meteen weer in elkaar van de pijn die ik heb overgehouden van gisteren. De pijn is nu alleen nog maar erger geworden. Alle plekken die nog blauw moesten worden zijn dat nu ook. En verder hebben mijn spieren de kans gekregen om voor spierpijn te zorgen. Met veel moeite til ik mijn arm toch op om mijn wekker uit te zetten. Zo dat is weer een probleem minder voor vandaag. Nu moet ik nog heel de dag doorkomen zonder teveel laten merken dat ik zoveel pijn heb. Die vreugde gun ik Gran absoluut niet. En Burn ook niet, hij gaat me er enkel mee pesten. Maar hij zal wel andes lachen als hij het zelf een keer moet ondergaan. Hij weet hoe het is, dat hoef ik hem niet te vertellen.

Uiteindelijk is het me geluk om op te staan en me in mijn tenue te heisen. Ik zal alleen niets zeggen over de tijd die het geduurd heeft voordat ik helemaal klaar was. Misschien maar handig dat ik gister voordat ik ben gaan slapen mijn wekker eerder heb gezet dan normaal. Ik had al zo’n vermoeden dat het moeizaam zou gaan vandaag. Ik loop mijn kamer uit richting de trainingszaal. Iets waar ik nu absoluut geen zin in heb is trainen. Met al die spierpijn en de pijn zelf gaat het lopen al moeizaam. Het goede nieuws is dat ik weer kan lopen zonder dat ik ondersteund moet worden. Maar moet je nagaan als ik moet rennen, springen en schieten. Ik denk niet dat dat zou lukken momenteel.

In de trainingszaal aangekomen zie ik dat heel mijn team er al is. ‘Gazel-sama!’ Icer, Droll en Beluga komen naar me toegelopen. ‘Gaat het alweer beter na gisteren? Is het niet slimmer om nog wat rust te nemen?’ Beluga kijkt me voorzichtig aan nadat hij dat heeft gezegd, alsof hij bang is voor mijn reactie. Dat is iets wat ik eruit moet krijgen, en snel. Anders gaat heel het team ten gronde omdat niemand elkaar vertrouwd. Ik glimlach klein naar het trio voor me. ‘Nee, als vader merkt dat ik afwezig ben wordt het team dalijk nog gestraft en dat wil ik niet. Dan maar pijn lijden en gewoon trainen. Maar wees gerust ik zal rustig aan doen met trainen.’ Beluga lijkt te ontspannen, net als de andere twee. Duidelijk blij met het antwoordt dat ik zojuist heb gegeven. ‘Nou zullen we dan maar gaan trainen?’ De andere drie geven een bevestigend geluid en rennen het veld op.
We zijn nog geen kwartier bezig met de training. Ik had pionnen op het veld gezet om te oefenen met dribbelen en pasen. Vader kwam samen met Gemini Storm binnen op dat moment. ‘Gazel, kom hier!’ schreeuwt vader door de zaal zodat zijn stem mij kan bereiken. Het bereikt ook alle andere van mijn team. ‘Jongens, doorgaan met trainen. Ik wil meer verbetering zien aan het einde van de training!’ roep ik mijn team in mijn kille stem toe. Zo ziet vader dat ik nog altijd ben zoals hij wilt dat ik hoor te zijn. Ik ren van de ene kant van het veld naar hem toe, zonder te laten merken dat heel mijn lichaam pijn doet. ‘Ja vader?’ hij kijkt me aan. ‘Je training voor vandaag is over. Gemini Storm zal gaan trainen nu.’ antwoordt hij op mijn vraag. Ik snap niet waarom maar hou mijn gezicht strak. ‘Mag ik vragen waarom?’ Vader glimlacht naar me. ‘Ja, het plan gaat vandaag van start. Gemini Storm zal aan het einde van de middag naar de eerste scholen gaan. Daarvoor wil ik dat ze van tevoren nog een aantal uur trainen zodat ze in hun beste conditie daarheen gaan. Jij kunt vanaf morgen weer verder trainen volgens het normale schema.’ ik knik als teken dat ik het heb begrepen. ‘Diamond Dust! Training is voorbij!’ roep ik hard door de zaal. Iedereen stopt meteen en kijkt me aan. Ik geef ze allemaal een blik van, geen tegenspraak gewoon doen wat ik zeg. Zonder bezwaar lopen ze het veld af richting ons deel van het gebouw om weer uit te rusten. Niet veel later volg ik ook.