Chapter 1.OO4

Geweldig. Ik zat nog dieper in de problemen dan ik dacht. Ik had gehoopt er gewoon met een waarschuwing af te komen maar dat was niet het geval, helaas. Als Gran gewoon niets tegen vader had gezegd was het wel bij een waarschuwing gebleven, daar ben ik zeker van. Gran. Nu snap ik ook meteen waarom hij die grijns op zijn gezicht had toen hij aan mijn deur stond. Hij wist dat ik gestraft zou worden. Waarschijnlijk wist hij al dat vader niet tevreden was met mijn resultaten en deed hij er een schepje bovenop. Dat is hoogstwaarschijnlijk de enige rede dat hij het heeft verteld.

Ik doe de deur van mijn kamer open en loop naar binnen. Met een harde klap gooi ik de deur achter me dicht. Als er iemand in dit deel van het gebouw aan het slapen was weet ik zeker dat dat nu niet meer het geval is. Die klap hoorde je waarschijnlijk nog in het deel van Prominence. Maar dat maakt me momenteel niets uit. Ik moest straks, met dank aan Gran, in het doel. Het doel is iets wat ik Burn nog niet zou toewensen. Levend doelwit zijn was alles behalve een pretje. Vader had deze straf bedacht, ik weet niet waarom. Het was voor mij een straf, voor het team was het wel een training. Zij oefenen hun schoten en ik ben degene die ze mag opvangen.

Ik word voor de tweede keer vandaag wakker omdat er wederom op mij deur wordt geklopt. Met een zucht stap ik uit bed en loop ik naar de deur toe. Als ik de deur open zie ik dat Icer voor de deur staat. Verbaasd kijk ik haar aan. ‘Icer? Is er soms iets?’ mijn kille masker laat ik hier altijd vallen. Hier is er toch niemand om me in de gaten te houden. ‘Uh, Gazel-sama. Gran vraagt naar je.’ meteen ben ik allert en verstevigd mijn greep om de deurklink. Zeg dat het niet waar is, alsjeblieft. ‘Hij wacht op je in de trainingszaal.’ Geweldig. Het is dus toch zijn team dat training heeft. ‘Oké, bedankt Icer.’ ik loop naar buiten, sluit de deur achter me en wil richting de trainingszaal lopen als Icer me tegenhoud door mijn pols vast te pakken. ‘Gazel-sama, je hebt toch geen problemen omdat we vanochtend eerder zijn gestopt met trainen?’ de bezorgdheid is af te lezen van haar gezicht. Ik kijk haar verbaasd aan. Dit had ik nooit verwacht eerlijk gezegd. Ik dacht niet dat ze daadwerkelijk om me gaven en bezorgd om me zouden zijn. Ik zucht en maak voorzichtig mijn pols los uit haar greep. ‘Maak je maar geen zorgen Icer. Alles komt goed, het is niets ergs.’ stel ik haar gerust. Daarna draai ik me om en vervolg mijn weg naar de trainingszaal.

Daar aangekomen zie ik Gran al met een gemene grijns op me wachten. ‘Ik vroeg me al af hoelang het nog zou duren voordat je kwam.’ Hij draaide zich om, liep het veld op en ik volgde hem. Ik kijk om me heen en kom tot de conclusie dat Gran en ik de enige in de zaal zijn. ‘Mijn team komt zometeen. Ik wilde alvast opwarmen en wat schoten oefenen.’ ik slik. Dit deed hij express. ‘Dus blijf stil staan.’ Ik draaide me om zodat ik hem aan kon kijken en zag dat hij al een bal aan zijn voeten had liggen.
‘Ryuusei Blade!’