Hoofdstuk 27

De man dook naar beneden, pakte het mes af en gooide het richting het meisje.
Ze schreeuwde het uit. Ik zag hoe ze naar haar buik greep, waar opeens het hakmes inzat, met bebloede randen om het af te maken.
Ze keek van mij naar de man en ik zag haar blik dof worden. Ik wilde naar haar toe rennen, maar de man greep me beet. 'Het is voorbij voor haar,' zei hij op een scherpe toon.
Tranen prikten achter mijn ogen. Ik weigerde te geloven dat ik niks meer kon doen...
De man zei dat we naar huis gingen. En ik wilde niet gaan. Ik zag dat het zwart werd begon te worden. Op het laatste moment schoot ik een wit soort licht richting het meisje. Zonder dat de man dat zag. Toen stond ik weer in die grot. En hij keek me heel boos aan.
'Ik wilde je nog vrijheid geven als je had gebleven. Ik had je geholpen als je had gebleven Maar dat had je niet. Dus nu verdien je straf.'
De man raakte me aan en ik voelde alles kraken het leek erop alsof al m'n botten braken en weer aan elkaar werd gezet. Het was even zwart voor m'n ogen en toen zag ik dat ik in m'n oude vertrouwde lichaam zat. Ik was weer een draak. Daarna knipte hij in z'n vingers en werd ik aan m'n staart getrokken naar de muur en voelde dat ik aan m'n poten en staart werd vast gezet waardoor ik mijzelf amper kon bewegen.
De man keek me heel vals aan. En zei vervolgens.
'Laten we maar beginnen he.' Hij lachte duivels een gelach dat ik nooit meer uit m'n kop zou gaan krijgen.
Plots werd het aarddonker in de kamer. Ik hield mijn adem in en wachtte op... Ja, waar wachtte ik eigenlijk op? Wat ging er gebeuren? Wat was hij van plan? Kon ik dit nog wel overleven? Of was ik ten dode opgeschreven? Zou iemand me nog kunnen redden? Of was dit het bittere eind? Allemaal vragen, en allemaal onbeantwoord.