Chapter 1.OO3

‘Ah Gazel, daar ben je eindelijk. Ik heb op je gewacht. Ga zitten.’ Het woordje eindelijk zegt niet veel goeds. Ik heb zo snel mogelijk gedaan om hem zo min mogelijk te laten wachten. Hoe langer hij moet wachten, hoe erger zijn humeur wordt. En hoe erger zijn humeur, hoe erger de straffen als je iets fout hebt gedaan. Ik loop naar het tafeltje toe en ga tegenover hem zitten, op het kussen dat daarvoor bestemd is. Vader neemt rustig een slok van de thee in zijn hand. Waarschijnlijk express. Ik geloof niet dat hij niet door heeft hoe zenuwachtig ik eigenlijk ben. Niemand komt hier graag, op Gran na. Maar Gran is dan ook zijn favoriete kind. Hij krijgt met alles voorrang en krijgt geen zware straffen als hij iets fout doet. Wij krijgen dat wel. Wij hebben veel meer druk omdat we niets fout kunnen en mogen doen.

Vader zet de thee op tafel en kijkt me aan. Ik slik nogmaals onhoorbaar. ‘Luister Gazel, ik heb wat dingen gehoord waar ik niet tevreden mee ben. Daar moet iets aan gedaan worden.’ Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel, dit kan nooit wat goeds voorspellen. ‘Maar vader ik-’ ‘Stilte!’ bruut word ik door vader onderbroken. Ik bal mijn vuisten die op mijn bovenbenen liggen. Ik had niets fout gedaan! ‘Ik accepteer niet dat er gesproken wordt zolang ik aan het praten, begrepen Gazel?’ ik knik als bevestiging. Dom van me om te spreken, ik maak het enkel erger voor mezelf. ‘Ik heb begrepen dat het niet helemaal goed gaat met de trainingen.’ Ik kijk naar vader aan. ‘Hoe bedoelt u vader?’ ik vraag het beleefd en ik hou mijn stem koud, zoals hij graag wilt. Misschien kan ik het dan toch nog iets minder erg maken voor mezelf. ‘Ik zie niet de gewenste resultaten die ik graag wil zien. Als daar niet snel verbetering in komt maak je geen kans meer op de titel. Daarvoor ben je dan ver van goed genoeg. Ben ik duidelijk?’ Ik schrik van wat hij zegt, geen kans. Dat kan ik niet laten gebeuren! ‘Ja vader, ik begrijp het en zal harder trainen.’

‘Verder heb ik van Gran begrepen dat je je training vandaag niet hebt afgemaakt. Dat is niet de bedoeling Gazel, dat weet je.’ Ik kijk naar mijn handen, ik wist dat er problemen van zouden komen als ik eerder zou stoppen. Maar eerlijk, mijn team kon niet meer. Burn had er nooit wat van gezegd tegen vader dat wist ik zeker dus ik had gedacht dat niemand ervan zou weten. Helaas is dit niet, blijkbaar was Gran er ook nog. Stom dat ik hem over het hoofd heb gezien. ‘Je zal daarom straks extra training hebben. Je staat in het doel.’ Shit