|| 20

Dylan beet op zijn lip terwijl hij me even in de ogen aan kijkt en kijkt dan zuchtend terug weg.
“Ik weet niet hoe ik het je moet zeggen.” Mompelt hij, terwijl hij nog steeds naar zijn glas staart in zijn handen.
“Zeg maar gewoon?” probeer ik mijn beste vriend gerust te stellen. Ik zie dat hij op zijn lip bijt en zucht, maar dan zet hij toch zijn glas op het tafeltje en kijkt me aan.
“Je weet dat ik mijn opleiding afmaak zonder lessen te volgen he?” Ik knik, ja dat wist ik. Hij studeerde om het bedrijf van zijn vader over te nemen en was daarom op een soort stage bij zijn vader, en moest alleen nog examens maken.
“Ik heb volgende week al mijn eindexamens, omdat ik rond ben met mijn leerstof. ” Ik keek hem vragend aan, ik wist echt niet waar dit naar toe ging.
“Dus moet ik voor twee weken naar de school, want die ligt hier drie uur rijden van. Ik zal daar twee weken een kamer huren op de campus."
“Ga je twee weken weg?” Dylan knikt en enkele tranen schieten in mijn ogen, hij was mijn beste vriend en ik was er al eens één verloren door de afstand.
“Wanneer vertrek je?” Vraag ik zacht.
“Binnen drie dagen.” Zucht Dylan.
“Ik zal je missen Didi."
“Ik jou ook Jade, maar ik ben snel terug.” Dylan sloeg zijn armen om me heen en als hij me losliet keek hij me even aan.

“Maar ik moet je eigenlijk nog iets zeggen. Iets dat ik wil dat je van mij hoort en niet van iemand anders terwijl ik weg ben.” Mijn droefheid maakt terug plaats voor stress en vragend kijk ik hem aan.
“Het ligt nogal moeilijk om zo maar te zeggen Jade. Maar jij bent mijn beste vriendin en ik wil dat jij het weet.” Ik knik. Dylan neemt zacht mijn handen vast en beide kijken we even naar onze verstrengelde handen en dan terug naar elkaar.
Ik voel de stress door mijn lichaam gieren en heb een vermoeden dat Dylan dat ook merkt, want een klein lachje speelt even rond zijn lippen
“Ik moet eerlijk zijn, ik denk niet dat ik het je zou vertellen moest ik niet iemand tegen gekomen zijn, die me ervan overtuigd heeft ervoor open te staan.” Nu begin ik echt te twijfelen over wat hij wilt zeggen en Dylan ziet mijn vragende, verwarde ogen en schiet even in de lach.
“Ik heb een jongen leren kennen Jade. Een jongen die mij laat voelen zoals nog nooit iemand kon.” Mijn ogen worden groot en geschokt kijk ik mijn beste vriend aan.
“Jij, - jij bent,- jij bent gay?” Ik blijf Dylan geschokt aankijken. Verlegen knikte hij en keek terug naar onze handen, te beschaamd om mij aan te kijken.
“Oh Di, ik ben zo blij dat je dit mij toevertrouwd!” Ik trek Dylan in en knuffel en voel mijn beste vriend zich meteen ontspannen.
“Ik moet die jongen wel nog keuren hoor.” Zeg ik lachend op een strenge toon.
“Dan moet ik jouw Stephen nog keuren.” Beiden schieten we in de lach, maar toch zie ik in Dylan zijn ogen dat hij er iets van meende, maar op dit moment wou ik er geen aandacht aan besteden. Ik wou genieten van de tijd die ik nog had met mijn beste vriend.
“Blijf je slapen Di?” Dylan knikt meteen enthousiast en dan stel ik me recht.
“Ik ga popcorn maken en drinken halen, kies jij een film?” Ik wijs naar het dvd rek en loop de keuken in. Hij is mijn beste vriend en zou dit blijven, in twee weken kan een vriendschap toch niet stuk gaan?