Modellenwerk

Modellenwerk was iets wat ik eigelijk wel graag deed. Als de fotograaf leuk was, werd het meestal wel fun. Maar vandaag zat alles tegen. Ik voelde me niet zo goed, en dat straalde ik ook uit.
'Komaan kind, probeer dan toch eens!'riep de fotograaf altijd maar weer.
'Ik denk dat we even pauze moeten nemen,'zei Esmé, degene die vandaag mijn modellenbureau vertegenwoordigde en met wie ik erg goed kon opschieten. Ze was een hele aardige vrouw. En ze wist dat een model ook wel eens een slechte dag had. Ze was vroeger immers zelf ook nog model geweest.
'Kom je even?'Esmé glimlachte naar me. Al de anderen die aanwezig waren op de fotoshoot keken nors, en daardoor hield ik ook van Esmé. Ze werd nooit ongeduldig.
Ik glimlachte bijna terug. Bijna. 'Tuurlijk,'stemde ik in terwijl ik naar mijn kleedkamer liep waar Esmé al bijna binnen was.
'Is er wat met je?'vroeg ze, haar ogen bezorgd.
'Wat zou er zijn?'vroeg ik, verbaasd dat ze had opgemerkt dat er echt iets was. De fotograaf had al een paar keer geroepen dat als ik er geen zin in had, hij dan wel een ander keertje terug kwam. Wat natuurlijk helemaal sarcastisch bedoeld was. In de modellenwereld kreeg niemand een tweede kans. Maar de fotograaf had niet opgemerkt dat er echt iets was. Esmé natuurlijk wél.
'Misschien iets met een jongen?'Ze zei het voorzichtig, maar ik zag de nieuwsgierigheid in haar ogen. Vreemd genoeg deed het me denken aan Sascha die ook nooit haar nieuwsgierigheid kon bedwingen. Ook al verschilden ze zo'n 20 jaar.
'Nou nee, eigenlijk niet. Er is helemaal niets,'probeerde ik haar wijs te maken, maar ik kon niet liegen, dus had ze dat meteen door. Maar ze had ook meteen door dat ik er niet over wou praten, dus gaf ze me een flesje water en pakte er zelf ook een.
'Kom, we nemen eerst een pauze, en proberen dan nog eens, oké?'vroeg ze vriendelijk?
'Tuurlijk.'