Season 6 Chapter 16

Fabian

‘Het plan is dus als volgt’ zei ik. ‘Zoals Tanja al zei zijn we inderdaad dichtbij district 14, wat dus betekent dat de villa waar Hugo zich schuil gaat houden ook niet ver weg is’.
Op dat moment ging er een golf over ons heen leek het alsof we in een andere tijd leefden.
Er zaten plotseling ineens geen blaadjes meer aan de bomen en langzaam begon het te sneeuwen.
‘Zaten we nou in een tijdsgolf?’ vroeg Vera verbaasd.
‘Dat kan maar één ding betekenen’ zei ik. ‘De toestand op Adrastea is steeds slechter, dus we hebben maar weinig tijd’.
‘Volgens mij weet ik waar we zijn in het verleden’ zei Tanja. ‘Ik heb de boeken van Madelief bestudeert en volgens mij is het morgen dat Hugo veranderd in de leider van de Bokkenrijders’.
‘Wat betekent dat we nog maar één dag de tijd hebben’ zuchtte ik.
‘We kunnen niet zomaar naar de villa gaan en iedereen aanvallen’ zei Melodie.
‘Nee’ zei Lilly. ‘We wachten totdat ze vertrekken naar de abdij van Postel. Daar roven ze als het goed is een kerk leeg waardoor de Opperster zal verschijnen bij hen. Dat is het moment dat wij moeten aanvallen. Je moet goed begrijpen dat de Opperster dood is Fabian’ probeerde Lilly haar gedachtes te delen met ons.
‘Ze zal dus ook niet verschijnen aan de abdij, maar JIJ daarin tegen wel! Jij bent nu de Opperster hier in het verleden. Je kunt alleen geen vloek uitspreken over Hugo maar je moet hem direct vermoorden’.
‘Dit zou allemaal best wel is kunnen kloppen’ zei ik na lang nagedacht te hebben.
‘Als deze missie niet slaagt komen we nooit meer weg uit het verleden’ zei Vera.
‘Dan moeten we maar snel gaan trainen’ zei ik. ‘Want morgen is de grote dag’.

Nivada

‘We moeten Fabian terug hier heen halen, kosten wat het kost’ sprak ik.
Ik keek rond en staarde naar iedereen die nog in leven was.
Colix, Robyn, Yvette, Sandra, Sarah, Ferdinand, Amira, Sabrina, Sergio, Ingrid, Margaery en de vier slapende lichamen.
‘Alle witte sterren moeten sowieso mee’ zei Robyn. ‘Hier blijven er maar een paar voor het geval dat, maar voor de rest hebben we alle steun nodig’.
‘Wij gaan ook mee’ zei Sandra die samen met Ferdinand en Sabrina op stond. ‘Het is onze plicht als koning en koninginnen om Fabian levend terug te krijgen’.
‘Dan ga ik ook mee’ zei Sarah.
‘Nee jij blijft hier’ zei Sandra direct.
Ze staarde haar nichtje aan en kneep ik haar handen.
‘Voor het geval dat’ fluisterde ze.
Ik stond op en keek iedereen aan.
‘We moeten hem terug brengen. De rest blijft hier en beschermd de vier lichamen plus Margaery’.
Iedereen knikte en met de groep die mee ging liepen we langzaam door alle bunkers heen waar doodsbange mensen ons aan keken.
Sommige gaven ons bemoedigend een knikje, andere deden net alsof ze sliepen of huilde zachtjes op de schouder van degene die naast hun zat.
Toen we boven aankwamen schrok ik van de verwoeste stad die op mijn netvlies stond.
Alle huizen waren ingestort en overal lagen doorbloedde lichamen.
‘Monsters’ zuchtte ik.
‘Laten we snel gaan Nivada’ zei Colix achter me. ‘Hier wordt niemand vrolijk van’.
Maar toen zag ik vier lichamen liggen waarvan ik erg schrok.
Ik rende naar de rand van de stad en knielde neer naast het lichaam van Sebastian, die verschroeid op de grond lag.
Naast hem lagen Eveline, Marcus en Tyler waarbij fikse verwondingen te zien waren.
‘Nivada’ zuchtte Yvette naast me. ‘Ik snap dat het pijn doet om hier al je vrienden te zien liggen, maar we moeten doorgaan. We moeten doorgaan voor alle overlevenden die daar beneden verscholen zitten. We moeten doorgaan voor degene die in het verleden hard hun best aan het doen zijn om Hugo te vermoorden. We moeten doorgaan voor Fabian’.
Ik knikte en stond op.
Ik staarde nog één keer naar de verwoeste stad terwijl ik Margaery’s stem in mijn hoofd hoorde.

‘Een aantal opofferingen en daarbij slechts een paar overlevenden’.
‘Hoeveel?’ vroeg ik.
‘4’ antwoordde ze. ‘En wij beide horen daar niet bij’.

En zo vertrokken we met z’n allen richting de ruïnes van de verenigde elementen, waar ons een groot gevecht stond te wachten.