Woedend

Kalo zat in een soort kooi, maar dan twee keer zo erg als die van Mercor. Hierin zaten nog resten van andere gestorven draken, hun botten, en verrot vlees. Hij had een muilband aan, die hij niet kon vernietigen. Zijn poten, nek, bek en staart zaten vast aan ijzeren kettingen. Er zat ook een wachter, die goed oplette. Mercor sloop langs achteren om de wachter uit te schakelen. Damar moest zich verstoppen, want als ze hem en Mercor samen zagen, denken de mensen waarschijnlijk dat hij een verrader is. Plotseling schiet Mercor op die wachter af. Eerst sloeg hij hem knock-out, en daarna knevelde hij hem. En dan zag Damar iets wat hij nog nooit had gezien. Kalo trok de kettingen kapot, scheurde zijn muilband aan diggelen, brandde zijn tralies stuk en hij liep op Mercor af, die hem een dikke knuffel gaf. En toen kwamen de verborgen wachters tevoorschijn.

Joachim kwam de tent uit, nageschreeuwd door zijn vader. Hij was niet trots op wat hij had gedaan, maar hij had zijn broer(tje) gewroken. Morgen, in alle vroegte, zou hij het met zijn vader uitvechten, nadat de draak en de drakenberijder gedood waren. Toen hij 40 el van de tent verwijderd was, hoorde hij Igor roepen : “Alarm! De drakenberijder en zijn draak zijn ontsnapt! De wachter werd gekneveld en nu zijn ze zich aan het verdedigen.” Angst bekroop Joachim. Was Damar nu niet net die richting uitgegaan? Als de vijand en zijn draak waren ontsnapt, kon dat maar 1 ding betekenen: Damar had hen geholpen te ontsnappen. “En er is nog meer”, zei Igor hijgend “De andere gevangenen zijn ook ontsnapt, en ze helpen de jongen te ontsnappen. Iemand moet ze eten gegeven hebben, want anders zouden ze niet aanvallen, ze waren zonder eten zo zwak als een pasgeboren kalf.” “Damar!”riep Joachim woedend.