Een klap opvangen

Toen Mercor terug wakker werd, hoorde hij vage stemmen. Hij hoorde:
“Zijn draak wordt morgen gedood.”
Hij bewoog zich een beetje. Iemand draaide hem op zijn rug. “K…Kalo m…mag n…niet s…ste…sterven” had hij gezegd, maar zijn stem klonk schor omdat hij niets had gegeten of gedronken. Vlak daarna kreeg hij een schop in zijn maag. Hij kromp ineen en sloeg een kreet die amper te horen was. Hij hoorde de man daarna nog wat zeggen en ze schopten hem daarna nogmaals in de maag. Misschien kwam het doordat hij niet had gegeten dat hij niet moest overgeven. Toen hij weer wou schoppen, dook een jongen vlak voor hem en ving de schop op. Hij riep zo luid van pijn, dat Mercor bang was dat hij doof werd. Maar blijkbaar kreeg de jongen de ergste schop die de man wou geven. Ze werden terug in het kamp gebracht. Hier lag hij nu, in een bed, met één hand aan de ketting (ze zijn bang dat hij zou ontsnappen) en in het bed naast hem lag de jongen die de ergste klap kreeg.

Nadat Damar en de jongen waren weggebracht, zei Purotus: “En wat wou je nu eigenlijk zeggen?” “We hebben Halambra gezien. Ze is er erg aan toe, maar ik heb haar verzorgd voor zover ik kon. Ze zit gevangen in het kamp dat we morgen zouden aanvallen. Maar als we het aanvallen, zullen ze de slaven bedreigen met de dood”, zei Joachim en hij vertelde het hele verhaal aan zijn vader. Toen hij klaar was, zei zijn vader niets en ging in zijn tent om het hele verhaal aan zijn vrouw vertellen.
Twintig minuten nadat hij binnen was gegaan, hoorde hij zijn moeder huilen. Joachim ging de tent binnen om haar te troosten, samen met Nibian, Florina, Alicia, Diana en Aznar.

“Zo zo, is dat dat meisje dat niet wil praten?” vroeg Nicolaï aan Ritus. “Ja heer, met bedreigingen en gemartel, niets werkt.” Nicolaï ging naar Halambra toe. Met zijn oude gerimpelde hand pakte hij haar bij de keel omhoog. Toen hij haar aandachtig had bekeken, zei hij :
“Ik zou zweren op mijn hoofd dat ik haar gezicht al eerder had gezien. Ach wat! Heb je het geheime wapen al eens gebruikt?”
Ritus keek hem aan en zei stotterend :
“H... he... het g... ge... geheime w... w... wa... wape... wapen? Nee h... heer! Da... dat is te ge... gevaa... gevaarlijk!”
Ooit heeft hij het eens uitgeprobeerd, en het resultaat was dat de wapenfabriek van de drakendoders in brand vloog. Diezelfde dag verloor hij dankzij dat wapen dertig mannen.
“Oh ja, je hebt er goed aan gedaan om je zoon niet te helpen. Je hebt daardoor bewezen wat je waard bent. Ik benoem je tot kolonel over drie draken regimenten!"
Ritus rechtte zijn rug en zei :
“Dank u generaal!”
Toen gingen de twee naar hun kamp. Nicolaï zat ergens over te piekeren. Dat gezicht van dat meisje kwam hem héél bekent voor.