Een vreemde afdruk

Roos knipperde met haar ogen. Waar was ze? Niet in haar kamer in ieder geval. Waarom was alles zo wazig? Ze kon niks zien! Roos streek haar haren uit haar gezicht. Haar haren waren nat! Het regende! Ze lag dus buiten, in het gras zo te voelen. Langzaam werd het minder wazig. Haar herinneringen kwamen weer terug. Ze was naar de kudde gegaan die ze niet kon vinden. Ze wilde ze in de grot gaan zoeken toen ze met haar voet bleef haken achter een steen, hoe kan het ook anders!
Roos kwam woedend op zichzelf overeind. Stomme voeten! Waarom moest ze nou zo onhandig zijn! Ze deed haar schoenen wat strakker vast en liep vlug door naar de grot. Het regende nog steeds heel hard maar geen onweer en bliksem meer, god zij dank!
Roos kneep haar druipende haren en kleding uit. Ze hing haar jas eventjes over de grote steen heen waar ze altijd op zat als ze de kudde na ging tekenen. Roos glimlachte even toen ze dacht aan de vele tekeningen van paarden en alles wat ermee te maken had in haar bureaula.
Roos keek even naar de regen buiten. Ze wierp een blik op haar horloge die ze bijna altijd aan had als ze naar de kudde ging. Het was al kwart voor negen! Roos beet op haar lip. Ze moest ook nog twintig minuten fietsen. Haar vader had net zo 'n goed humeur!
Roos liep vlug verder de grot in. Het was al snel duidelijk; hier waren ze niet.
Roos begon te stressen. Waar waren ze dan!? Er was toch niks gebeurd zeker? "Nee Roos doe niet zo gek!" riep Roos tegen zichzelf. Ze moest zich niet gek laten maken. De kudde had gewoon een andere schuilplek gevonden dat was alles.
Het begon donker te worden buiten. Ze kon beter naar huis gaan. Hier schoot ze niks mee op.
Roos trok met tegenzin haar jas weer aan. Ze had geen tijd meer om te wachten totdat het weer wat minder zou regen. Het was al vijf voor negen als ze haar horloge moest geloven, en dat deed ze!
Roos stapte de regen in toen haar blik viel op iets in de modder. Roos wilde het eerst voorbij lopen, maar op de een of andere manier werd ze er naartoe getrokken.
Ze boog zich nieuwsgierig voorover. Wat was het? Roos gleed met haar vinger door de modder. Toen zag ze dat het afdrukken waren. Hoefafdrukken! De kudde was hier dus wel geweest!
Enthousiast sprong Roos overeind. Als ze deze hoefafdrukken volgde wist ze misschien waar de kudde heen was gegaan! Hopelijk was nog niet alles weggespoeld!
Roos boog zich voorover om de afdrukken beter te kunnen zien. Ze leidden van de grot vandaan. Het leek wel alsof de kudde in paniek was geweest. De hoefafdrukken waren
zo wild door elkaar in de modder gedrukt...
Roos haar adem stokte in haar keel. Wat was dat! Er stond iets in het zand gedrukt wat absoluut geen hoefafdruk was. Nieuwsgierig boog ze zich ernaar toe. Ze was ontzettend bang dat ze door haar onhandigheid voorover zou vallen en de afdruk zou verpesten. Angstvallig hield ze zich daarom vast aan een uitstekende tak van de dichtsbijstaande boom die er was.
Zo ver als ze durfde, boog Roos zich voorover. Bijna liet ze de vochtige tak los toen ze zag wat het was. Het was een hele diepe afdruk...
Van een LAARS!