Mercors verleden

Voor Mercor was het een opluchting geweest toen de draken op de grond landden. Nadat hij zijn draak Kalo in zijn hok had gezet en hem had verzorgt, ging hij meteen op zoek naar de slaven. Hij stapte langs de kooien, toen zijn ogen plotseling op een heel mooi meisje vielen. Hij knielde bij het meisje en hij zei meisje, word wakker, opende ze haar ogen. Haar ogen waren ook diepgroen, net als de zijne, en haar haar was ook zwart, net als het zijne. Hij stelde een paar vragen, maar ze beantwoordde ze niet. Misschien was ze nog een beetje te verdoofd om te kunnen antwoorden, maar hij moest het proberen. Toen zijn vader riep, had hij geen andere keuze dan te gehoorzamen. Maar toen hij omkeek, zag hij dat het meisje geschrokken was bij de woorden ‘laat die slavin met rust’. Terwijl hij voorbij zijn vader wandelde, pakte zijn vader hem ruw bij de schouder en trok hem naar zich toe. Hij vroeg “En, heeft ze al iets gezegd?” Mercor had simpelweg “nee”gezegd. Zijn vader duwde hem op de grond en stapte op de kooi van het meisje af. Mercor kon niets doen, want als hij ergens heen gaat en Mercor mag zich er niet mee bemoeien, dan duwde hij hem hard tegen de grond. Dan kreeg hij meestal zoveel pijn, dat hij een paar uur lang niet meer kon rechtstaan. Als zijn moeder nog leefde, zou zij hem geholpen hebben. Tja, mannen kunnen nu eenmaal niet tegen vrouwen op. Maar helaas is zijn moeder een slavin geweest tijdens de oorlog. Zij heette Alandra.

“... Het was zijn verjaardag. Vrolijk ging Mercor terug naar zijn tent, waar waarschijnlijk zijn ouders het feest aan het voorbereidden waren. Hij dacht aan de cadeautjes die hij misschien zou krijgen en wat ze samen zouden doen. Toen hij de tent binnenkwam, was er niemand te zien. Opeens hoorde hij een vreselijk geschreeuw dat door merg en been ging. Mercor gooide zijn spullen in de tent en ging naar de plaats vanwaar dat vreselijke geschreeuw kwam. Op die plek stonden massa’s mensen. Hij wrong zich door de mensenmassa heen tot hij ongeveer aan de rand van het midden stond. Daar zag hij zijn vader staan, met een slagzwaard in zijn handen. En zijn moeder. Zij lag op het schavot, te schreeuwen van angst en verdriet. Zijn vader zei maar vijf woorden: “Zij wordt onthoofd wegens verraad.” Met een suizend geluid deed het zwaard zijn werk. Het hoofd van Alandra rolde van het schavot af en kwam net voor Mercors voeten tot stilstand. Haar ogen stonden wijdopen, die hem aanstaarde. Iedereen die in de buurt van Mercor stond ging een eindje van hem weg staan. Toen kwam zijn vader naar hem toe en zei: “Wel? Is dit geen mooi verjaardagscadeau?” Mercors tranen kwamen naar buiten, maar hij zei niets. Hij keek alleen naar het hoofd van zijn moeder. Nu kende hij de waarheid. Zijn ouders hielden niet van elkaar en niet van hem. Mercor begreep de boodschap; als hij niet gehoorzaam was, dan kreeg hij hetzelfde lot als dat van zijn moeder. Destijds was hij maar zes jaar. Zijn vader verachtte hem. En nu snapte hij waarom. Omdat hij half- drakendoder is.”