Nyx blijkt een bitch te zijn

Huilend verberg ik mijn gezicht in mijn handen. 'Dit is zo oneerlijk!' Schreeuw ik tegen niemand in het bijzonder. 'Had mij mee genomen!' Mijn tranen die een mengeling van woede en verdriet zijn vallen in de dorre grond van tartarus. Opeens komt een ijzige kou me tegen moed. 'Dochter.' Zei de kille stem van Nyx.
Ik til mijn hoofd op en kijk haar kwaad aan. 'Geef me mijn vrienden terug!' Schreeuw ik. Nyx schud haar hoofd. 'Schat, je hebt ze niet nodig.' Zegt ze sussend.
Een kreet van woede ontsnapt me. 'Geef ze terug!' Roep ik uit en ik krabbel overeind. 'Rustig maar,' Zegt Nyx die iets onder haar nagels vandaan haalt. 'Ik heb ze nog nodig, dus ze gaan nog niet dood..maar schat je wil je leven toch ook niet ruilen voor dat van hen.' Ik schreeuw het uit van frustratie. 'Dat wil ik wel!' Schreeuw ik.
'Laat ze gaan!' Nyx schud haar hoofd en ze klakt irritant met haar tong. 'Wil je echt ruilen? Hun vrijheid voor jou leven..Mnnmm het zou het toernooi wel een stuk minder spannend maken dus..Ik verbied het je.' Wanhopig zoek ik naar mijn dolk. Als ik het vertrouwde heft in mijn handen voel trek ik het wapen uit de schede en richt ik het op Nyx. 'Laat ze vrij.' Snauw ik. Mijn moeder schud haar hoofd en ze kijkt me geamuseerd aan. 'Wat wil je daar mee doen?' Vraagt de ruim twee meter lange godin. 'Mij in mijn vinger snijden?' Vraagt ze. 'Nee,' Zeg ik met een duivelse grijns. 'De zielenruil doen.' Zeg ik en ik plaats de dolk op mijn buik. 'Lyra! je verpest mijn plan' Schreeuwt mijn moeder. 'Vertel Argus dat ik van hem houd, en vertel Jazz dat zij niet mijn beste vriendin is,' Ik slik 'Maar mijn zus.' Met een enorme kracht duw ik mijn dolk door mijn huid zo mijn buik in. Ik schreeuw het uit en laat me op de grond vallen...