05
12 Augustus 1953
Zuid-Korea
Ik staar voor de zoveelste keer ongerust uit het raam, maar de straat voor mijn huis blijft verlaten. Met een zucht neem ik plaats op de houten stoel die naast het ledikantje staat. Met een liefdevolle blik kijk ik naar Danbi, mijn dochtertje van anderhalf. Het kleine meisje lijkt niks te merken van mijn verdriet en slaapt vredig verder terwijl haar klein handjes af en toe in haar roze dekentje grijpen. Ik steek mijn hand in het wiegje en streel het hoofdje van mijn dochter. Dan sta ik op en til ik Danbi uit haar ledikant. Danbi opent haar grote ogen en kijkt mij verschrikt aan. “We moeten zoeken naar papa.” leg ik haar uit. Maar Danbi vind dat geen goede reden om zomaar gewekt te worden, en begint hard te huilen. Ik neem haar dicht tegen me aan en wiegde haar heen en weer en begin zachtjes te zingen.
Verborgen bloesem, verstopt in jou hart
Jij die alle natuurwetten tart
Zo prachtig, zo lief
Mijn kleine hartendief
Verborgen bloesem, verstopt in jou hart
Danbi is stil geworden en staart met grote ogen naar mijn gezicht. Ik leg haar op de bank en loop naar boven. Boven verzamel ik wat spullen, onder andere een trouwfoto van mij en mijn man. Ik kijk er even naar en er rolt een traan over mijn wang die op het glas van het lijstje valt. Snel stop ik de foto in mijn tas en veeg ik mijn tranen weg. Wanneer ik weer beneden komt met een volle tas til ik mijn dochter op en bind ik haar om mijn romp. Danbi legt haar kleine hoofdje op mijn borst en sluit haar ogen. Ik sla mijn schoudertas om mijn schouder en loop vastberaden naar buiten. Mijn zoektocht kan beginnen.
Met mijn vingers beweeg ik over het dagboek. Deze bladzijdes heeft mijn grootmoeder aangeraakt, ze heeft ze gekoesterd en met liefde behandeld. Ze heeft haar levensverhaal eraan toevertrouwd en het met haar leven beschermd. Weer lees ik de bladzijde aandachtig door. Mijn ogen vallen op de locatie die bovenaan de pagina staat.
"Zuid-Korea"
Het hele verhaal slaat nergens op. Mijn grootmoeder kan niet in Zuid-Korea zijn geweest! Ze is geboren en getogen in Noord-Korea, dat is tenminste wat iedereen mij heeft verteld. En mijn grootvader is gestorven in de Koreaanse oorlog, als Noord-Koreaanse strijder. Ik schud mijn hoofd vol onbegrip en leg het dagboek terug in mijn rugtas.
Een paar minuten daarna zakken mijn ogen eindelijk dicht en val ik in een diepe, droomloze slaap.
Reageer (2)
Dat liedje is zo mooi geschreven en Dambi klinkt zo lief!
9 jaar geledenIk ben benieuwd hoe het verder gaat
Even serieus, kunnen de stemmingsrondes voor de Story Of The Year echt niet al beginnen? *begint aan één stuk door op de knop voor Hidden Blossom te klikken*. Ik zit volledig aan mijn scherm gekluisterd, werkelijk waar. Keer op keer verbaas je me weer met je schrijfkunsten, en keer op keer hangt mijn mond open terwijl ik je hoofdstuk lees. Je schrijfstijl leest gewoon zo fijn, dat ik vaak het gevoel heb dat ik zelf in Dae's schoenen sta, ongelooflijk. Ongelooflijk!
9 jaar geledenOok hoe je zo'n dagboekpagina weet te schrijven, fantastisch. Daar komt nog bovenop dat het vanuit het perspectief van haar grootmoeder wordt geschreven -- wat voor mij Mission Impossible zou zijn! Opnieuw mijn complimenten, en opnieuw zeg ik je; Ga zo door, en don't stop!