W89

“Die feeksen vroegen haar daarstraks om in de koepels te mogen, omdat we niet weg konden, omdat ze met ons konden doen wat ze wilden”, deed Layla een duit in het zakje. “Bloom is meer dan een half uur weggeweest, maar hoe hard die feeksen ook probeerden, ze zijn niet bij ons geraakt.” Er viel een ongemakkelijke stilte. Een paar mensen mompelden nog een protest, maar om de ene of andere reden durfde niemand het luidop uit te spreken.
“Luister allemaal”, zei Codatorta kalm. “Ik heb, zoals gebruikelijk, een groep van mijn studenten naar dit dorp gestuurd om jullie te helpen de muren en bescherming weer op te bouwen. Toen ik hoorde dat hier problemen waren, besefte ik dat ik geen gewone studenten kon sturen, maar ik weigerde jullie aan je lot over te laten. Ik heb daarom een groep studenten gestuurd die onder andere omstandigheden op Red Fountain zijn, waaronder dus ook zes feeën. Ik ken Bloom hier al lange tijd en ik ben er zeker van dat zij te vertrouwen is. Zij is op dit moment de enige die jullie tegen die feeksen kan beschermen.”
“Laat haar die feeksen wegjagen dan!”, schreeuwde iemand.
“Ja, geef ons ons dorp terug!”
“Hoe graag ik dat ook zou willen, dat kan ik niet, niet meteen”, zei Bloom kalm. “Ik ken zelf te weinig van feeksen om hen alleen te verdrijven. Bovendien lijkt het een erg grote groep te zijn.” Bloom keek steunzoekend naar Faragonda.
“Bloom en ik zijn te rade gegaan bij iemand die meer van Zwarte Magie kent, maar feeksen zijn niet eenvoudig te bestrijden. Op dit moment kunnen we hen niet aan. We zullen zo snel mogelijk een groep strijders verzamelen die ons daarbij kan helpen. In tussentijd zullen we helaas moeten evacueren.”
“Evacueren?”, riep iemand. “Verwacht u soms dat we hier alles achter laten?”
“We kunnen nergens heen!”, riep een ander. Meteen brak er weer een storm van protest los. De Winx en specialisten die tussen de dorpelingen stonden, probeerden hen tot bedaren te brengen.