033

Lauren Brown

De avond vliegt voorbij. Het is echt veel te gezellig. Iedereen heeft het naar zijn zin. Althans, zo lijkt het. Het enige wat lang duurt is de verrassing van Ryan en zijn vrienden. Ik heb het nog steeds niet gekregen. Ik zou moeten afwachten hadden ze gezegd. Ik sta voor Ryan. 'Please, zeg het nou. Ik kan echt niet tegen verrassingen. Je weet dat ik daar niet tegen kan. Ryan, Ryan..' Ik smeek hem zo wat. 'Ryan!' Hoor ik dan luid. De bekende stem van Jane. Ze vliegt hem om zijn nek. Na een tijdje laten ze elkaar los. 'Super leuk dat je er bent!' Ze klinkt enthousiast. 'Natuurlijk. Ik kon dit toch niet missen'. Zegt hij terwijl hij om zich heen wijst. We lachen. 'We hebben je gemist Ry'. Zegt Jane. 'Het spijt me. Sinds dat Justin weg is, hebben we elkaar niet meer gezien of gesproken. Echt heel erg'. We knikken allebei wat ons doet lachen. 'Daar gaan we verandering inbrengen'. Komt er positief uit mijn mond. Nu het is de beurt aan Ryan om te knikken. Plots voel ik twee armen om me heen wat me doet schrikken. 'Jason.. ik ben even aan he..' Ik kon mijn zin amper afmaken. 'Aan het praten met mijn beste vriend'. Geschrokken draai ik mijn hoofd. Wow nee, wat. Hoe dan. Er komt even niks uit mijn mond. Geen idee wat ik moet zeggen. 'Ben je niet blij om me te zien'. Ik knik hevig. Hij houdt zijn armen open, als teken dat ik me in zijn armen moet laten vallen. Dat is ook wat ik doe. 'Jus..' Zeg ik terwijl ik met mijn hoofd tegen z'n borst aan zit. Hij drukt een kusje in mijn haar. Ik laat los en kijk hem nog even een keer aan om te zien of hij het wel echt was. Als ik heb gezien dat ik Justin echt beet heb, sla ik mijn armen weer rond zijn middel en hou hem stevig vast. 'Zo fijn dat je er bent'. Zeg ik. 'Daar ben ik het mee eens'. Ik laat hem nu echt los en kijk hem aan. Dan Ryan, dan weer Justin en dan weer Ryan. 'Hoe heb je dit gedaan?' Vraag ik blij, terwijl ik dan ook mijn armen om hem heen sla als bedankje. 'Vraag het hem zelf'. Lacht 'ie. Ik kijk Justin weer aan. 'Ik was vrij vandaag en morgen ook. Dus ik wilde heel graag naar dit feest komen en uiteindelijk sta ik hier dan'. Ik lach. Ik ben echt blij. Ik had niet verwacht dat ik zo enthousiast zou reageren als ik Justin weer zou zien. 'Hoe is het met je? Nee wacht, eerst drinken. Wat willen jullie?' Klummel. 'Doe maar een wodka'. Ik knik naar Justin. 'Jullie?' 'Doe maar hetzelfde'. Zonder enige reactie terug te geven trek ik Jane mee aan haar arm naar de 'dranktafel'. 'Oh my god, Jane. Dit feest kan niet beter'. Zeg ik blij. 'Ik weet het Lau. Dit is super!' Ze slaat haar armen om me heen en ik doe precies hetzelfde bij haar. We schenken daarna de drankjes in en lopen terug naar de gasten.