138.
Alice liep over het bed heen, zo wit als mijn deken. Haar prachtige zwarte kringen om haar mooie blauwe ogen. Het leek wel of ze vrede bracht in dit huis. De laatste paar dagen was ik vaker te vinden bij Tom thuis dan in het huis van mijn ouders. Het ging echt steeds beter tussen ons. ‘Als je ten huwelijk gevraagd zou worden, waar zou dat dan moeten gebeuren?’ Christina zat tegenover mij met een of ander stom tijdschrift over trouwen. Wat ze er mee moest vroeg ik mij ook af. ‘Als het sneeuwt, onder de Eiffel toren. Als hij een aanzoek doet, moeten er roze, rode en witte rozen blaadjes naar beneden gegooid worden.’ Lachend kwamen de broertjes binnen lopen.
‘Zo, Audrey. Dat zijn hele plannen.’ Lachend liep Bill voorbij. ‘En trouwen?’ Vragend werd ik aangekeken. ‘In een mooie kerk dichtbij huis.’ Christina keek mij glimlachend aan. Ik liep naar buiten, ik zag Tom staan. Hij sloeg zijn armen om mij heen. ‘Wordt het niet tijd dat jij bij mij intrekt?’ Nietsvermoedend keek ik hem aan. ‘Je bedoeld bij Bill en jou?’ Hij knikte. ‘Als dat goed gaat, zoeken we samen een appartement.’ Ik knikte. Hij kuste mij en gaf mij een sleutel met steentjes er op. ‘Ik wist dat je niet kon weigeren.’
Christina point of view
Audrey kwam ontzettend vrolijk binnen lopen. Zal Tom het gevraagd aan haar hebben, eerder dan dat Bill het aan mij zou vragen? ‘Jongens, groot nieuws!’ Vol verwachting keken wij haar aan. Hij zal toch niet? ‘Ik ga verhuizen!’ Opgelucht zat ik in mijn stoel. Als hij haar ten huwelijk had gevraagd was het mis gegaan. Goed, dat het in kleine stapjes gaat. ‘Geweldig Audrey! Waar heen?’ Ze sloeg haar arm om Bill en Tom heen. ‘Bij de jongens! En als het goed gaat, kijken we voor ons eigen appartement!’
Er zijn nog geen reacties.