008~

"Thunderglade... Alles okay?" Kyra hoort opeens een stem, ze kijkt op en ziet Oliver staan. "Ah, zo te zien niet." Kyra haar make-up loopt over haar wangen heen en ze heeft rode ogen. "Ik zag dat Maanzaat opeens jou dus ook in de steek heeft gelaten?" Kyra knikt en legt haar hoofd weer op haar knieën en tot haar verbazing gaat Oliver naast haar zitten. "Nooit dat ik dit zou zeggen maar als je wil... Kun je wel vanmiddag even komen naar de Gryffindor Quidditch training...? Misschien doet vliegen wat goed voor je." Opnieuw kijkt Kyra op en oogt Oliver op en neer. Zijn blik staat op medelijden en een woede komt op in haar.
"IK HEB JOU MEDELIJDEN NIET NODIG, OKÉ? ROT EEN EIND OP EN LAAT ME MET RUST!!!" krijst Kyra. Ze staat op, pakt haar tas en rent weg.
Oliver verbazend achterlatend...

Medelijden.... Nee dat heeft ze niet nodig. Van niemand niet. -EN ZEKER NIET- van die stomme Gryffindors. Iedereen mag oprotten en doodvallen. Ze rent door naar de common room van Slytherin en tot haar grootste afgrijzen komt ze haar voormalige vrienden tegen.
"Awwh, kijk eens. Onze lieve Thunderglade heeft moeten huilen. Wat is er aan de hand? Wil zelfs Granger geen vrienden meer met je zijn?" sneert Melissa tegen haar. Aurora lacht om Melissas 'grapje'.
"Of omdat niemand vrienden met haar wil zijn misschien?" lacht Aurora er achteraan.
En dit was een grote fout van die twee.
Kyra Thunderglade geeft een keiharde gil, haar ogen worden plotseling compleet zwart, van het oogwit tot de pupil. Pikzwart. Op de bovenkant van haar handen verschijnen er zwart oplichtende tekens en er onstaat een storm maar niet zomaar een storm. Om Kyra heen vormen de elementen. Vuur cirkelt om haar heen, dan verschijnt er water, dan de aarde rondom hen begint te trillen en de lucht begint verschrikkelijk te waaien. Met een laatste gil richt Kyra haar handen op Aurora en Melissa en een straal van sneeuwwit licht en pikzwart licht gaat recht op de twee af. Allebei worden ze tegen de de andere kant van de common room geknald. Beide vallen een paar meter naar de grond en als levenloze poppetjes raken zij de grond. De groep Zwadderaars gillen en rennen weg tot ook Kyra uitgeput op de grond valt. De elementen storm verdwijnt en het word weer rustig. Kyra voelt zich misselijk en zwaar moe. Door een tedere hand wordt zij op haar rug gelegd en ziet iemand met zwart sluik haar boven haar zweven, niet veel later komt er een tweede hoofd. Eentje met een kleine bril, lange grijze baard en veel rimpels op het gezicht en dan... Valt zij weg. Ze voelt zich vallen en vallen....