Weet je wat jij nodig hebt? Een gezonde dosis angst.

Ik help Argus en Lyra om op de rug van Jackie te klimmen. 'Op naar een godin die we boos hebben gemaakt, op de rug van een hellehond.' Zeg ik gemaakt enthousiast. 'Hey, als dat je openingszin is mag je er wel eens aan gaan werken hoor.' Zegt Argus lachend. Ik grijns en spoor Jackie aan. Ze neemt grote passen en het lijkt net of we in een schommelstoel zitten. Ik kan niet stoppen met lachen, gewoon omdat ik dit zo geweldig vind. Achter me hoor ik Argus en Lyra grinniken. 'Wat?' Vraag ik lachend. 'Je bent echt gek, je houd van de meest enge dingen.' Meld Lyra me. 'Jackie is helemaal niet eng.' Zeg ik verdedigend. Zo praten we over en weer en ze sommen allemaal dingen op waar ik dan wel niet van houd. 'De lavamuur, het monster terrein en ga zo maar door.' Zegt Lyra bijdehand. 'Zo gevaarlijk is dat niet hoor.' Kaats ik terug. Argus grinnikt. 'Weet je wat jij nodig hebt? Een gezonde dosis angst.' En we schieten in de lach.

Jackie komt tot stil stand bij een donkere gang. Ze lijkt zich niet op haar gemak te voelen. 'En nu?' De stem van Lyra klinkt angstig. Ik haal mijn schouders op. 'Kijken natuurlijk.' Zeg ik dan terwijl ik me soepel van Jackie haar rug laat glijden. 'Ben je helemaal gek geworden?' Informeert Lyra me terwijl ze me bij mijn arm vast pakt. Ik trek me los en kijk haar uitdagend aan. 'Nee, maar we moeten verder, en om verder te gaan moeten we weten wat er in die gang is. Maar als je niet durft ga ik wel in mijn eentje.' Zeg ik botter dan ik bedoel. Lyra kijkt me gekwetst aan. Waarom heb ik dat gezegd? 'Jazz, doe ff normaal.' Zegt Argus sussend. 'Goed, ik ga wel in m'n eentje.' Zeg ik terwijl ik me grommend omdraai. Argus roept me nog na maar Lyra houd hem tegen. 'Laat dat kind maar.' Zegt ze geïrriteerd. Wat is er met me aan de hand? Waarom doe ik zo gemeen tegen Lyra? Ik schud mijn hoofd om de gedachtes te verdrijven en loop met grote passen verder. Opeens dansen er zwarte vlekken voor mijn ogen. Ik probeer ze weg te knipperen maar ze blijven koppig op mijn netvlies branden. Een licht gevoel maakt zich de meester van mijn hoofd en ik grijp me vast aan de muur om niet te vallen. Op de tast ga ik op de grond zitten met mijn rug tegen de muur en ik haal diep en rustig adem. Na een tijdje verdwijnen de vlekken. Voorzichtig sta ik op. Oké, dit gaat goed zo.

Na 10 minuten zie ik nog steeds niets in de tunnel en ik geef het op. Langzaam begin ik terug te lopen. De tijd die ik heb voor ik bij Lyra en Argus kom probeer ik zoveel mogelijk te rekken want wat ga ik zeggen? Ik zie de hele tijd het gekwetste gezicht van Lyra voor me. Even blijf ik staan en sta mezelf toe even 5 minuten mijn zwakte te tonen. Geluidloos stromen de tranen over mijn wangen, al het verdriet, alle angst en alle woede die ik zolang heb tegen gehouden komen er nu uit en ik bijt op mijn lip om het niet wanhopig uit te schreeuwen. Ik wil mijn beste vriendin niet kwijt. Na 5 minuten herpak ik mezelf. Driftig veeg ik de tranen van mijn wangen en recht mijn rug. Goed, nu geen zwakte meer. Denk ik vastberaden terwijl ik weer begin te lopen. Dan zie ik ze staan en ze rennen naar me toe. 'F*ck Jazz, wat is er met jou gebeurt?' Vraagt Argus bezorgt. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Hoezo? Wat is er dan?' Konden ze zien dat ik gehuild had? 'Je bent zo bleek als wat, we waren ongerust.' Zegt Lyra geïrriteerd. Woede vlamde in me op maar ik balde mijn handen tot vuisten en telde tot tien. 'Ik kon niets zien in die gang maar tot zover is er volgens mij helemaal niets.' Zeg ik rustiger dan ik me voel. 'Nou laten we dan maar gaan.' Zegt Argus met een onderzoekende blik op mij en Lyra. Hij loopt naar Jackie toe en Lyra wil hem volgen maar ik hou haar tegen. 'Lyra wacht.' Ze kijkt me met tranen in haar ogen aan. 'Wat?' Vraagt ze met een verstikte stem. Ik kan zien dat ik haar echt diep heb gekwetst. 'Het spijt me.' Mompel ik. Haar blik verzacht. 'Het is al goed.' En gearmd lopen we naar Argus die bij Jackie en Buddy wacht.