Proloog

Natuurlijk is het een van Katy’s ideeën, ik zou dit nooit verzinnen. ‘Nee!’ protesteer ik. ‘Dat ga ik niet doen.’ Katy zucht diep, en leunt voorover, dichter naar me toe. ‘Scarlett, het is niet natuurlijk dat je jongens zo haat,’ zegt ze, haar neus bijna de mijne aanrakend. Ik leun naar achteren, en kijk haar boos aan. ‘Nou en? Het is mijn leven, mijn keuze!’ ‘Scarlett, je gaat het doen. Na een maand mag je het weer beëindigen, als je jongens dan nog net zo haat als je nu doet.’
‘Dit is gewoon een weddenschap,’ zeg ik vol afgrijzen. ‘Met wie je hem hebt afgesloten, wil ik niet weten. Ik doe niet mee.’ ‘Je bent zo ontzettend koppig,’ gromt ze. ‘Scarlett, ik heb met niemand een weddenschap afgesloten, behalve met jou dan. Je gaat het doen. Je hebt geen keuze. Ik kies de jongen uit, jij doet wat ik je vertel wat je moet doen. Na een maand mag je zelf kiezen wat je gaat doen. Oké?’ Ze kijkt me doordringend aan met haar felblauwe ogen, die er meestal als een prachtige, kalme zee uitzien, maar momenteel zien ze er als een zee tijdens een hevige storm: levensgevaarlijk.
Ik staar naar mijn nagels, die we zonet nog hebben gelakt, toen we nog niet met dit absurde gebeuren bezig waren. ‘Oké dan,’ geef ik toe. Meteen klaart Katy’s gezicht op, en klapt ze enthousiast in haar handen. ‘O, dit gaat geweldig worden,’ lacht ze. Emotieloos kijk ik haar aan. ‘Je bent gestoord, weet je dat?’ Ze knikt hevig. ‘Ja, dat weet ik. En ik ga jou net zo gek maken. Gek op jongens.’ Ik trek een vies gezicht. ‘Iew. In jouw dromen!’
‘Nee, Scarlett,’ verbetert ze me. ‘In het echt. Ik ga er voor zorgen dat je verliefd wordt. Dat zal mijn levensmissie worden.’ Ik laat me achterover vallen, en kom op het zachte tapijt terecht. ‘Katy!’ jammer ik. ‘Hou op, voordat ik gillend wegren.’ Met een gemeen lachje kijkt ze me aan. ‘Maar dat ga jij niet doen. Wij gaan nu de eerste stappen doornemen van: Hoe Scarlett Verliefd Gaat Worden.’ Ze pakt een schriftje, waarvan de titel is Hoe Scarlett Verliefd Gaat Worden. Ongelovig kijk ik haar aan. ‘Nee. Dat meen je niet! O mijn god.’ Kreunend laat ik me weer achterover vallen. ‘Je bent echt gestoord.’


Waarschuwing: Dit komt later in het verhaal ook weer voor.