2 Meiden en een pup...tuurlijk waarom dan niet ook nog een hellehond?

Ik zie dat Lyra er nog wat tegenin wil brengen maar haar ogen vallen al dicht. Ze is schattig als ze slaapt. Denk ik bij mezelf. Dan schud ik gedecideerd mijn hoofd. Nee we zijn gewoon vrienden. Ik wend me tot Jazz die voorzichtig al onze wonden verzorgd. 'We weten wel hoe we ons in de nesten moeten werken hé?' Ze grijnst. 'Tsja, dat wisten we op het kamp ook al hé?' Ik grinnik als ik terug denk aan alle grappen die we samen met alle oudsten hebben uitgehaald. En schud dan lachend mijn hoofd. 'We waren echt erg.' Geef ik toe. 'Dit kan even pijn doen.' Zegt Jazz waarschuwend als ze een lapje met een sterk ruikend goedje tegen mijn blaren drukt. De pijn is onverwachts heftig en ik knars mijn kiezen op elkaar om geen geluid te maken, anders maak ik Lyra nog wakker. Ik kan het niet laten een geluidje te maken. 'Au, dat deed pijn.' Zeg ik verontwaardigd. Ze grinnikt. 'Watje, dit noem jij pijn?' Ze kijkt me geamuseerd aan. Ik grijns. 'Ja, we weten dat jij mevrouw pijn expert bent.' Ze rolt met haar ogen. 'Echt niet.' 'Echt wel.' Kaats ik terug. 'Wat dacht je van die ene keer met vlaggenroof dat Clarise je van die rost duwde en je je schouder uit de kom had omdat je jezelf had opgevangen?' Ze kijkt me beteuterd aan. 'Dat was niet mijn schuld.' 'Hmm, ik kan me ook nog een keer dat je ging pegasusrijden en dat je 5 meter naar beneden donderde en een gekneusde ribben had?' Ze knarst met haar tanden. 'Dat kwam omdat het onweerde, dus ook niet mijn schuld.' Zegt ze boos. 'En die keer dat je was die wond had door die explosie van die draak? En toen je die klap tegen je hoofd had gekregen toen je een nimf hielp met haar boom en dat die tak afbrak en dat gehecht moest worden? Of wat dacht je van die keer dat je dat kleine meisje op de lavamuur wilde helpen en dat zij toen veilig was en jij geweld werd door de lava?' Ik kijk haar triomfantelijk. Ze kijkt geërgerd en stompt me dan plagend tegen mijn schouders. 'Toch blijf je een watje.' Zegt ze grijnzend. 'Nou na die klap op je hoofd is het nooit helemaal meer goedgekomen met je.' Ik heb al spijt van de woorden voor ze me mond uit zijn. Ze kijkt me woedend aan. 'Zal ik jou eens laten voelen wat echte pijn is jochie?' Ze staat dreigend met haar boog klaar en Buddy gromt. Je kan alles over haar zeggen maar je wil geen ruzie met Jazz. 'Oké ik neem mijn woorden terug.' Zeg ik snel. Ze ontspant. Opeens horen we doffe zware poten die de grond doen trillen en ze komen overduidelijk onze kant op.

'Lyra wakker worden!' Roept Jazz terwijl ze aan haar schouder schud. Ik hou mijn inschuif zwaard (handig Hephaistos dingetje) gereed. Jazz en Lyra verschijnen aan mijn zijde. Dan zie we hem. Een enorme hellehond. Ik wil op hem afstormen maar Jazz haar gil houd me tegen. 'Wacht!' Zegt ze terwijl ze naar adem hapt. 'Jij? Ben je ons gevolgd?' Ze loopt behoedzaam naar de hellehond. 'Jazz ben je helemaal gek geworden?' Sist Lyra. 'Nee, dit is de hellehond die ik heb laten leven, ik weet het zeker.' Zegt ze vol overtuiging. En dan gebeurt het. De hellehond bespringt haar en houd haar tegen de grond. 'Nee!' Ik en Lyra willen aanvallen maar dan zien we iets waardoor we met stomheid geslagen zijn. 1 Van de koppen van de hellehond likt Jazz haar gezicht. Ze schiet in de lach. 'Ja, je bent eigenlijk een grote goedzak he?' Zegt ze liefkozend. Lyra en ik kijken elkaar aan. 'Die is compleet de weg kwijt.' Zeg ik grinnikend.

'Jongens mag ik jullie voorstellen, dit is Jackie.' Zegt Jazz trots. 'Jackie? Wacht wat? Je noemt een hellehond Jackie?' Lyra kijkt haar aan alsof ze gek is, dat begin ik ook steeds meer te denken. 'Ja, het is een leuke naam voor zo'n grote schat als deze.' Zegt ze terwijl ze Jackie achter zijn oor kriebelt. Hij begint te kwispelen. Dan komt Buddy blaffend op ons afgerend. De twee honden begroeten elkaar voorzichtig maar beginnen dan te stoeien. Ik zucht. '2 Meiden en een pup...tuurlijk waarom dan niet ook nog een hellehond?' Jazz kijkt me grijnzend aan. 'Kom we gaan, en Lyra als je nog last heb van je enkel mag je vast wel op de rug van Jackie.' Lyra schud haar hoofd en lacht zenuwachtig. 'Euh, nee hoor, dat hoeft niet.' Jazz roept haar honden terug. 'Goed waar gaan we nu heen?' We halen onze schouders op. 'Achja die stomme wanhoopsgeest dreef me toch tot wanhoop.' Zegt Lyra geïrriteerd. Dan beseft ze wat ze heeft gezegd en we schieten in de lach. Dan blaft 1 van de koppen van Jackie en ze loopt naar rechts. 'Jongens, volgens mij weet hij waar we heen moeten.' Zegt Jazz opgewonden. Ik rol met mijn ogen. 'Hoe zou hij dat moeten weten.' Lyra stompt me met haar elleboog. 'Sukkel, waar gaan alle monsters heen die vermoord worden voor ze weer terug komen?' Dan dringt het tot me door. 'Oh, hij is hier al eerder geweest.'