Chapter #036

Ik knuffelde Hermelien helemaal plat, zo erg had ik haar gemist.
'Je bent erg veranderd, Jady!' Zei ze.
'Ja, jij ook! ik heb je zo gemist.' Zei ik. Ik kletste met Ron en Harry.
'Perkamentus had verteld over je zus, enzo.' zei Ron. 'Hermelien heeft gehuild.' zei hij en hij knikte naar haar.
'Ik ben blij dat ik terug ben. Ik mis Mariah heel erg, maar ik heb geleerd hoe ik er mee om kan gaan.'
'En? hoe is het jaar gegaan?' Vroeg ik terwijl ik van een stukje biefstuk zat te knabbelen.
'Draco was stil. Hij zei niks meer, eigenlijk. Niet tegen mij, Ron en ook niet Hermelien. Zelfs niet tegen Korzel en Kwast.' Zei Harry.
'Hij hoefde niet meer stoer te doen, want iedereen wist ervan, van jou en hem. Ze hadden zelfs medelijde met hem, maar wij niet natuurlijk.' Voegde Ron eraan toe.
'Ook niet voor mij?' Vroeg ik licht geirriteerd.
'Nou, we waren ongerust over je. Of je wel terug zou komen.' Zei Hermelien. 'Harry en Draco hadden het er allebei moeilijk mee, dus ze deden niet meer gemeen tegen elkaar.' Vervolgde ze.
'Ze zeiden niks meer tegen elkaar, alleen soms elkaar aankijken maar daar bleef het bij.' Zei Ron.
'Ik vind het sneu voor Draco.' Zei ik.