Season 6 Chapter 13

Fabian

De deuren van de eerste bunker werden geopend en met z’n allen liepen we naar buiten.
De stad was overvol met mensen uit de vuurdistricten en ijsrijk en overal stonden witte sterren iedereen gerust te stellen.
‘Eindelijk daar zijn ze’ zeiden sommige witte sterren toen ze mij en Nivada zagen.
Ze maakten een lichte buiging voor ons en kwamen vervolgens naar ons toegelopen.
‘Waar zijn de rode sterren?’ vroeg Nivada.
‘Weg’ zei de voorste witte ster. ‘Zomaar plotseling allemaal in één keer’.
‘Deze mensen zijn in paniek Fabian’ zei de ster. ‘Ze willen duidelijkheid’.
Sandra, Ferdinand en Lilly klommen op een hoge verhoging en iedereen werd stil en maakte een lichte buiging voor hun koning en koninginnen.
‘Iedereen heeft gemerkt dat wij bezoek hebben van de rode sterren’ begon Sandra. ‘Deze sterren zijn het tegenovergestelde van de witte sterren die wij kennen als de sterren waarvan één keer er in de honderd jaar een van neerkomt op de planeet’.
‘Alleen Fabian was de laatste ster’ zei Lilly. ‘En nu zijn de andere sterren gekomen om ons te helpen met de strijd tegen de rode sterren. Deze stad is als centrale punt gekozen om hier naar toe te komen zodat we iedereen zo goed mogelijk kunnen beschermen’.
‘Alleen door samen te strijden met de witte sterren, kunnen we het winnen tegen de grote krachten van de rode sterren’ zei Ferdinand. ‘En met samenwerken bedoel ik ijs, vuur en de element-loze mensen. Ik weet dat we 14 jaar geleden in een grote oorlog stonden en nu de verenigde elementen vergaan zijn, de kloof tussen ijs en vuur weer aan het optreden is. Maar we moeten samen vechten willen we überhaupt nog leven op deze planeet overhouden’.
Ik vloog samen met Nivada de lucht in en keek alle inwoners aan.
‘We zullen een krachtige koepel rond deze stad vormen, aangezien we een missie starten waarbij wij beschermd moeten worden. Niet iedereen past in de bunkers of in deze stad dus sommige zullen buiten de koepel moeten blijven om de rode sterren zolang mogelijk buiten te laten blijven. Weet wel goed dat dit een vrijwillige keuze is en dat hiermee misschien jouw lot voor de toekomst vast ligt sprak ik hen toe.
‘De meeste witte sterren zullen buiten de koepel blijven aangezien zij het beste de rode sterren kunnen vechten, maar dankzij onze nieuwe speciale wapens kunnen ook de normale mensen de rode sterren goed bevechten’ sprak Nivada.
‘Neem het besluit waar jij voor wilt vechten deze komende dagen of misschien wel weken. Maar weet wel dat deze rode sterren zomaar het einde kunnen betekenen van deze planeet’.

Het bleef muisstil en iedereen staarde voor zich uit.
De woorden die uit onze monden waren gekomen waren sterker en duidelijker dan ik me voor had kunnen stellen.
We spraken als ware leiders en zo moesten we ons ook gedragen.
Steeds meer sterke strijders gingen richting buiten de stad en vrouwen en kinderen werden begeleid naar de eerste 3 bunkers.
Lilly’ City werd zelf ook goed verdedigd en plotseling zag ik een groep van onze eigen groep naar de zijkant lopen.
Ik vloog direct naar beneden terwijl Sandra en Ferdinand aan het schild begonnen.
‘Sebastian!’ riep ik en ik zag dat Melodie huilend bij Jersey stond.
‘Ik moet dit doen Fabian’ zei hij. ‘Ik moet de stad beschermen van buiten af’.
‘Dat wordt je dood!’ riep ik in paniek.
‘Fabian, vrijwel niemand zal deze oorlog overleven’ zei Eveline.
‘We moeten dit doen’.
‘Laat me niet alleen’ zei ik snikkend en ik omhelsde mijn trouwe beschermer.
‘Bevecht Hugo en zorg dat deze missie niet voor niets is. Wij zullen de rode sterren zo lang mogelijk buiten houden’.
‘Fabian, het schild is aan het zakken’ zei Robyn achter me en in paniek keek ik naar boven en zag ik een krachtig schild vormen tussen bij en Sebastian in.
‘Fabian ga weg hier!’ riep Sebastian.
‘IK LAAT JE NIET IN DE STEEK!’ schreeuwde ik.
Robyn pakte mij van achteren vast en trok me weg van Sebastian waarmee er tussen ons in een dik schild ontstond.
Ik keek toe hoe Melodie ook afscheid nam van Jersey die vervolgens huilend bij Tanja in de armen viel.
De witte sterren, vuurstrijders en ijswachters waren bezig met een krachtig schild terwijl Colix en Robyn mij wegtrokken van het schild.
Sebastian keek nog één keer achterom en liep toen samen met de andere sterke strijders en wat witte sterren weg van het schild.
Tanja, Lilly, Melodie, Vera en ik werden naar de diepste bunker gebracht, gevolgd door Ferdinand, Sandra, Nivada en Margaery.

Toen we bij de laatste bunker aankwamen, zag ik dat Ingrid, Sergio en Sarah al vier bedden hadden klaar gemaakt.
‘Ik wil dat jullie alle vier op een bed gaan liggen en jullie ogen sluiten. Haal rustig adem en concentreer je op mijn stem’.
Zenuwachtig ging ik liggen en ik keek mijn vrienden allemaal aan.
Marcus en Tyler waren net zoals Sebastian en Eveline aan de andere kant van het schild en het was zeer waarschijnlijk dat ze dat niet zouden overleven.
Ik keek nog een laatste keer naar Nivada, Robyn, Yvette en Colix die mij bemoedigend aankeken.
Daarna sloot ik mijn ogen en haalde ik diep adem.
‘De planeet Adrastea waar jullie terecht komen, zit vol met gevaren en is erg crimineel. Volg je hart en je innerlijke stem en je zult Hugo vinden’.
En op dat moment voelde ik dat ik in een diepe trans kwam, waarbij ik op de achtergrond verschillende mensen hoorde schreeuwen.