Ik heb zijn leven gered... en ik vertrouw hem voor geen cent

Het eerste wat ik voel als ik bijkom is een stekende pijn bij mijn hoofd. Ik kreun terwijl ik overeind probeer te gaan zitten. 'Ja en wat denk jij van plan te zijn?' Informeert Ingrid terwijl ze me terug duwt. 'Hoe kan het dat ik nog leef?' Vraag ik met een pijnlijk gezicht. Ze grijnst. 'Je kleine zusje heeft je weer eens gered.' Zegt ze. Dan komt Tessa de tent in. 'Ingrid...' Ze kijkt mijn zusje indringend aan die met haar ogen rolt en grijnst. 'Oké zonder Tessa waren we allebei dood geweest.' Geeft ze toe. Ze brengen me op de hoogte van wat er was gebeurt nadat ik bewusteloos was geraakt. 'Hey Ingrid, wil je even kijken hoe het met Eric gaat?' Vraag ik aan haar. Ze huppelt de tent uit. Tessa kijkt me verbaasd aan. 'Wat is er aan de hand?' Ik kijk om me heen of er nog iemand anders is. 'Het gaat om Eric.' Ze kijkt me bevreemd aan. 'Ik heb zijn leven gered... en ik vertrouw hem voor geen cent.' Zeg ik dan. 'Waarom niet?' Vraagt Tessa verward. 'Nou, toen wij hout gingen halen zei hij dat hij nog iets verder het bos in ging, ik zei dat het goed was. Maar het duurde wel heel lang dus ik ging hem zoeken. Toen ik hem zag, praatte hij tegen iets wat ik niet kon zien, hij zei dat het meer tijd ging kosten maar dat er nog een extraatje bij zou zitten.' Vertel ik met een rilling. 'Ook zei hij dat zijn meester erg tevreden zou zijn met hem.' Tessa haar ogen worden groot maar dan schud ze haar hoofd. 'We hebben geen bewijs, ik ga niet iemand vals beschuldigen, denk na, je zus haar hart zal gebroken zijn.' hoofdschuddend wil ze de tent uitlopen maar ik pak haar pols vast. 'Luister, straks is het te laat, hou hem dan in ieder geval in de gaten.' Ze aarzelt maar dan knikt ze en loopt weg. Ik zucht geërgerd. Waarom moet zij altijd het goede in iedereen zien?

Als ik me een beetje heb opgefrist loop ik naar buiten. Daar zitten Eric, Jake, Amy en Ingrid bij een groot vuur. Tessa is verderop met Yuriko bezig. Stilletjes loop ik naar het kampvuur. 'Hey Sera, kom naast mij zitten.' Zegt Ingrid vrolijk. Ik voel me schuldig maar ga toch zitten. Amy bied me een warm broodje met kaas aan en dankbaar begin erop te knabbelen. Het voelt goed om iets in mijn lege maag te hebben. 'Hoe voel je je?' Vraagt Ingrid bezorgt. 'Goed, echt waar.' Het klinkt best overtuigend, denk ik. Even kruizen mijn ogen die van Eric. Hij werpt me een vreemde blik. Snel kijk weg. Ingrid en Amy babbelen er gezellig op los terwijl Jake opstaat en bij Tessa tegen Yuriko gaat zitten. Ze nestelt zich tegen zijn schouder aan. Ze passen zo harmonieus bij elkaar. Ik gaap. Ook de anderen zien er moe uit. 'Hey jongens, zullen we gaan slapen? Tessa en ik nemen de 1e wacht.' Zegt Jake. Hij gaat met Tessa naar het vuur . We knikken en gaan naar onze tent.

Als ik de rits dicht wil doen zie ik hoe Jake en Tessa samen bij het vuur zitten en ik zie Ingrid met Eric naar hun tent lopen. Ik voel een steek in mijn maag. Ik gun Ingrid een gelukkig liefdesleven en over 1 ding ben ik zeker. Hij zal haar hart breken. Amy haar ademhaling is al regelmatig. Ik ga ook liggen maar het lijkt onmogelijke om mijn gedachtes uit te zetten. Ik zal voorkomen dat hij haar hart breekt. Denk ik verbeten. Maar wat nou als ze het me nooit vergeeft? Zegt een stem achterin mijn hoofd. Ugh, ik word gestoord van mijn gedachten. Dan langzaam maar zeker worden mijn ogen zwaar.

Die nacht merk ik niet hoe Eric zijn tent uit sluipt. Ik heb het te druk met mijn droom. In mijn droom komt mijn grootste angst uit. Op de grond ligt Ingrid, bebloed. Naast haar staat Eric met een groot zwaard. Hij heeft een sluwe grijns rond zijn mond. 'Tsja, jij had dit kunnen voorkomen.' Zegt hij grijnzend. Mijn hand glijd naar mijn blaaspijp maar grijpt in het niets. Dan niet, dan sla ik die grijns er wel met mijn vuisten van af. Woest ren ik naar hem toe. Hij blijft maar grijnzen. Net als ik bij hem ben val ik schreeuwend van de pijn op de grond. Eric grijnst nog valser. 'Bedankt meester.' Zegt hij buigend. 'Je bent een goede strijder mijn jongen.' Zegt een kille ijskoude stem. Dan voel ik het, ik ga dood. Langzaam zie ik ook het laatste beetje leven uit Ingrid vloeien. Nee! Ik bijt mijn kiezen op elkaar. Degene die dit heeft gedaan moet en zal boeten. Zo snel ik kan sta ik op en stomp Eric vol in zijn gezicht. Mijn hand stuitert gewoon terug en Eric blijft alleen maar grijnzen. Ik sla zo veel en zo hard als ik kan maar ik verwond hem niet. Hijgend kijk ik hem in zijn ogen die een ziekelijke gele kleur hebben gekregen. Ik hap naar adem. Hij lacht een hoge kille lach die de rillingen over mijn rug doet lopen die een spoor van kippenvel achterlaat. Ik kijk nog eens aandachtig en mijn ogen worden groot. 'Wat ben jij?' Hij lacht nog een keer. 'Ik ben de dienaar van...'

'Sera wakker worden, je hebt wacht nu.' Amy schud aan mijn schouder. Dan ziet ze mijn gezicht. 'Ja sorry, ik kan er niets aan doen.' Zegt ze verontwaardigd en ze loopt de tent uit. Verdomme, nu wist ik nog steeds niets. Tenminste, 1 ding wist ik wel. Ik moest er voor zorgen dat Ingrid veilig was, en niet meer alleen zou zijn met die creep voordat ik had uitgezocht wat en wie hij was en voor wie hij werkte. Vastberaden stond ik op. Ik was niet bang voor de taak die ik op me had genomen. Ik was er klaar voor.